[igzuma]

UFKUMUN KAYIP ÇİZGİLERİ

[size=18px]UFKUMUN KAYIP ÇİZGİLERİ [/size]


Yokluğun depreşir, bin acı çöker
Katılır kalırım soluksuz
Anılar dönüşür öfke nöbetlerine
Boşluğu tararken umutsuzca gözlerim
Yoklarım boşluğu ellerimle.
Yanım, yörem kalabalık
Herkes var
Sen yoksun,
İtekler dururum kalabalıkları
Düşleri yere indirmek
Anılarımla yalnız kalabilmek
Seninle başbaşa olabilmek için.
Bu gün yine işte öyle bir gün
Ufkumun kayıp çizgilerinde dolaşıyorum
Birden çıkageliyorsun
Hayâl penceremden içeriye
Ruhumun bütün ışıkları yanıyor
Kadınsı güzelliğinin yeniden
Tutsaklığına kapılıyorum
Sorgu sual yok kadınım
Anladım, ben sana tapıyorum.
Seninle artmışım, çoğalmışım
Esir kuşları yüreğimden salmışım
Bir tek ben özgür olamamışım
Dudağında şarkılarla geldiğinde
Ne çok özgürlük şarkıları söylemiştik
Sen zor dedikçe
Hayır çok kolay diyen bendim
Ben sana değil sevdiğim
Kendi sözlerime yenildim.
İçimin kırgınlığı küskünlüğü
Bitmedi bitmeyecek
Kimedir neye dair
Hiç ama hiç bilinmeyecek
Ufkumun kayıp çizgilerinde dolaşıyorum
Anılar düşüncelerime yol veriyor
Sana yalnızca düşlerimde ulaşabiliyorum
Ellerim yüzünü, saçlarını okşamak istiyor
Kollarım sıkıca sarılmak
Uzanıyorum
Yoksun
Ben buradayım diyen sesin kulaklarımda
Yoksun
Varlığımız soyut
Sevdamız somut.
Bin bulutlara yanıma gel
Özlemin dayanılmaz çığlıklar attırıyor
Sevişmelerimizin yasaklanması yetmedi
Bakışmalarımız da yasaklandı
Yazışmalarımızı da yasaklasınlar
Ne çıkar bir tanem, ne çıkar
Benim seninle dopdolu
Yasaklanamaz düşlerim var..