BİR HAYALET ÖYKÜSÜ
Sana belki de hiç söylemediğim , hiç bilmediğin bir sırrımı veriyorum şimdi…
Gözümden her akan yaş sana olan aşkımı haykırıyor…
Delicesine kavga ederken bile her kopan çığlık içimde öylesine bir şekilde parçalanıyor ki, sıcak, bir daha diyorum bir daha asla …
Boğuluyorum , boğazıma yapışan o sözlerden, ama çıkmıyor işte, söyleyemiyorum, haykıramıyorum , anlatmıyorum belki de …
Hayatta hiçbir ses , hiç kimse benim ismimi bu kadar güzel söylemedi, hoş bir melodi gibi…
Arkama dönüp baktığımda, akıp giden günlerim geçiyor gözümün önünden, sadece sen…senden öncesi yok… sanki hiç yaşanmamış sensiz günler…
Sana hep beni eskisi kadar çok seviyor musun diye soruyorum ve her defasında bana bakarak “hayır” diyorsun yüreğimi titreterek! “hayır ,çünkü daha çok seviyorum”
Sen benim gibi değilsin, kolay kolay dökülmez sözler senden…ama…söyledin mi çırpınan kuş gibi oluyorum…her zaman derim ya ben senin gözlerinde saklıyım, ve ben o gözlerde söylenemeyen çok şey görüyorum ve biliyorum ki söylenmeyen şeyler bazen insana daha tatlı geliyor, senin gözlerinde var olmak, gözlerimi kapatınca o gözlerinde kendimi görmek…işte en güzeli bu affet ben bazen büyüyü bozuyorum ve saklayamıyorum , gözlerimin sana anlatmasını bekleyemiyorum…
Sabırsızlığımı affet …bu sefer de büyüyü bozuyorum…
Çünkü!
Seni çok seviyorum….
|