[PESTEMAL]

Hayatı Paylaşmak...

[size=18px]"Hayati paylasmak"


Hayatı paylaşmak kadar insanı mutlu eden ne olabilir ki? Acısıyla,

tatlısıyla, sıkıntısıyla, sevinciyle yaşananları paylaşmak gönle

bambaşka bir huzur nakşetmeye başlar. Birden hayatınızın

renklendiğini, canlandığınızı, yaşanan güzelliklerin kat be kat

arttığını görürsünüz. İçiniz coşkuyla dolar. Hüznünüz varsa bile bir

anda sevdiğiniz kişinin yaşadığı mutluluk sizi de mutlu eder, bütün

dertlerinizi, kederlerinizi unutturur. Kuş olup kanatlanıp uçmak

istersiniz. Belki kendi yaşadığınız mutluluklardan böylesine bir

lezzet alamazsınız. Hüznün o ince sızısı sizi terk eder, dahası

hayatınız bir anlam kazanmaya başlar, zenginleşir. Gönlünüz o

sevincin huzuruyla mest olur. Sevmek, sevebilmek Allahü teala’nın

kullarına ihsan ettiği ne büyük nimet ancak seven insanlar böyle

hissedebilir. Arkadaşlarının, dostlarının, tanıdıklarının, sevdiklerinin

dahası insanların mutluluklarından huzur duyarlar. İçlerinde

yaşadıkları anlaşılmaz, anlatılmaz bir sevinç ve coşkuyla kullara

verilen bu güzelliğin tadına varırlar. Belki de asıl yaşamak olan,

“Kendisi için istediğini, din kardeşi için de can-u gönülden

istemenin” o muhteşem sırrına ererler.


Ancak insanların acısında derin acılar duyanlar, onların

sevinçlerinde bu coşkuyu yaşayabilirler. Dertler, kederler,

hastalıklar, sıkıntılar yaşanırken yakınlarının dertlerine ortak olanlar,

onların acılarını hafifletmeye çalışanlar, ellerini kaldırıp Allahü

teala’ya gönülden dua edenler, seçilmiş kullardır. “Yıkılmış bir gönlü

tamir etmektir hüner.” Riyasız, menfaatsiz, yalansız sevmenin ve

samimiyetin muhteşem güzelliğinde kul olmanın yardımlaşmanın,

sevmenin ve sevilmenin sırına vakıf olurlar. Kulların birbirlerine olan

bu muhabbetiyle Yaradan onlara öyle kapılar açar ki, insan; “Ne

yaptım da böyle oldu?” diye kendi bile şaşar kalır.


Yaradılmışı Yaradan’dan ötürü sevmek, muhabbetin o gül

bahçesine girmenin, muhteşem güzellikleri görmenin, yaşamanın,

içine sindirmenin dahası güzelliklere adım atmanın düsturudur.

“Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” diyen mübarek zatlar

bu gerçeği görmüşler ki, bütün güzelliklerin temelinde sevmeyi,

vermeyi, paylaşmayı bizlere salık vermişlerdir. Hiçbir şeyiniz

yoksa, gülümseyiniz, gülmek ve güldürmek için. Sonsuz saadet

bahçesinin kapılarını aralamak ve muhabbetin tadına varmak için..[/size]


Tahire Mermer