Sitemdir
Sen, hiç yazılmadın ayrılığın satırlarına.
> Hiç durmadı...doğan günün şafağına karşı yüreğin...
> Sen, hiç aldanmadın esen rüzgara.
> Gerçeğin adı...
> Sen, hiç yalan olmadın...
>
> Şimdi bakıyorsun resimlere,
> Tıpkı bakar gibi güneşine ikindinin...
> Neler aldı götürdü senden, saçlarındaki o dalgalar...
> Bir bilsen...
> Artık uzak sana sesimdeki diz çöken yankı
> Duysan bile inanma sakın,
> Ve şimdi ardıman,
> Unuttuğun yerde kalıp, dönüşün umudunu,
> Bir dilek tut kainata inanıyorsan
> Adını nergis koy, korkma erguvan koy.
> İstersen içinde sakla, aldat kendini
> Aldan...ve tükendikçe,
> O büyük yalan...
> İstersen sussun dudakların,
> Ağrıyan bir tövbenin gölgesine.
> Bil ki, bundan böyle
> Değiştiremezsin artık hiç bir yazılanı...
> Değiştiremezsin artık...hiç bir yalanı...
>
> Bilmezsin,
> Kaderimi ayakta tutandır sana yorgunluğum.
> Bak yine,
> Omuzlarıma vurdu batan güneşin sanıcısı.
> Yüreğimde adı konulmamış volkanlar...
> Uyku bile gözüme, yağmura bürünüp yağar...
> Sabah, duman kokusuyla uyanırım hatıraların.
> Keskin ;adın ; gibi,
> Ve ölüm tadında doğar öksürüklerim.
> İşte böyle...
> Bir dilek tut kolaysa şimdi.
> Adını ;sen; koy istersen.
> İstersen...adını ben koyayım...
> Değişmez nasıl olsa sitemin tadı.
> Zaten ne de,
> Feleğe bir yakarıştır, acıyıp gülmen...
> Ve öfkelendikçe tükenen, imrenen kendine...
>
> Ama ben, azaldım zaman çaldıkça senden.
> Bilmedin ki, ömür bittiğinde ayrılıkta çeker gider.
> Dileyemezsin sabahı,
> Bilmedinki, en büyük düşmanidir kara toprak sevdanin.
> Bilmedinki, unutan sen değildin aslında...
> Unutan...yazıldığım satırlardı...
> Sen...hiç yazılmadın zaten...
> Çünkü biliyordun tüm yalanları...
> Çünkü sen,
> Hiç yalan olmadın...