DUYGU ADASI
ADA
Bir zamanlar, bütün duygularin
üzerinde yasadigi bir ada varmis:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve
tüm digerleri, Ask dahil.
Bir gün, adanin batmakta oldugu,
duygulara haber verilmis.
Bunun üzerine hepsi,
adayi terketmek için
sandallarini hazirlamislar.
Ask, adada en sona kalan duygu olmus.
Çünkü, mümkün olan en son ana
kadar beklemek istemis.
Ada neredeyse battigi zaman,
Ask, yardim istemeye karar vermis.
Zenginlik,
çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymis.
Ask,
"Zenginlik, beni de yanina alir misin?"
diye sormus.
Zenginlik,
"Hayir, alamam. Teknemde çok fazla altin
ve gümüs var, senin için yer yok." demis.
Ask, çok güzel bir yelkenlinin içindeki
Kibir'den yardim istemis.
"Kibir, lütfen bana yardim et!"
"Sana yardim edemem Ask.
Sirilsiklamsin
ve yelkenlimi mahvedebilirsin."
diye cevap vermis Kibir.
Üzüntü yakinlardaymis
ve Ask, yardim istemis:
"Üzüntü, seninle geleyim..."
"Off, Ask, o kadar üzgünüm ki,
yalniz kalmaya ihtiyacim var."
Mutluluk da Ask'in yanindan geçmis
ama o kadar mutluymus ki,
Ask'in çagrisini duymamis.
Ask, birden bir ses duymus:
"Gel Ask! Seni yanima alacagim..."
Bu Ask'tan daha yaslica birisiymis.
Ask o kadar sansli ve
mutlu hissetmis ki kendini
onu yanina alanin kim oldugunu
ögrenmeyi akil edememis.
Yeni bir kara parçasina vardiklarinda,
Ask'a yardim eden, yoluna devam etmis.
Ona ne kadar borçlu oldugunu
farkeden Ask, Bilgi'ye sormus:
"Bana yardim eden kimdi?"
"O, Zaman'di" diye cevap vermis Bilgi.
"Zaman mi?
Neden bana yardim etti ki?"
diye sormus Ask.
Bilgi gülümsemis:
"Çünkü sadece Zaman Ask'in ne kadar
büyük oldugunu anlayabilir..."
|