[beliz]

duvarımda bir gelin yaşar

tebessümü yarım kalmış bir anın ardından
ağlamaklı bir yalnızlığa ilk düşüşüm;
yağmur altında sokaklarca,
caddelerce adımlarıma bulaşan bir çığlık;
çocukluktan ergenliğe ilk adımlarımda
adamca duruşuma sıkılan ilk kurşundu bu.
geceyarılarında uykusuzluğa alışmamış gözlerimi
kan çanağı sabahlara kilitleyen
ve alnıma dayanmış bir namlunun ilk tetiği düşürüşüydü.
rus ruleti başlamıştı artık.
bu oyun
hayatla ölüm arasında ilk kurbanını vermişti.
gündüzleri görünmeyen bir ölüydüm artık.
zemheride terleyen,
ağustosta üşüyen,
gündüzlere yan çizmiş,
gecelere gel diyen bir yaşamak benimkisi...
duvarımda bir gelin yaşar,
henüz kan bulaşmamış duvağına.
henüz bir uçurumdan düşüşünü gören olmamış.
bir gelin yaşar odamın duvarında,
beyazına meleklerin tutulduğu.
aklımı firara verdiğim,
kalbimi hayata çizdiğim ilk günden beri
aşkın bırakıp gitmek olduğunu;
yıldızlar altında can çekişen gençliğimi
yarım kalan bir tebessümün intiharına vereceğimi
hiç söylememiştin.
işte bu gece de bırakmadım seni.
kaçsan da

bedenine kilitli sandığın gözlerim
gecenin burcu kokan esintisinde yakalar seni.
gölgeler boyunca izlerim duvarımda;
gölgeler boyunca ağlarım,
varolan yokluğunda.
uçurtmam gökyüzünü çoktan terk etti;
gündüzler gözlerimi.
sağanak bir sensizliğin tam ortasındayım.
yaşamla ölüm arasında kurulmuş bir uçurumun
geri dönüşü olmayan,
hani o gökle yer arasında,
toprağa en yakın yerindeyim artık.
bir hastayım, devası olmayan.
devalar buhranda yakalar beni.
odamın duvarında bir çığlıktır reçetem.
milyon çiçekten ve böcekten,
tüm canlı ve cansızdan,
kainatın önüme serilmiş tüm cansızlığından
sana koşuyorum,
reçetem ölümümde saklı bir vuslattır.
sana geliyorum.
duvarımda bir gelin yaşar,
beyazına meleklerin tutulduğu.
ben gecikmiş bir intiharım,
“gel” sesine koşar adım gelen.
ölüm kavuşmaksa sana,
ki öyle
sana geliyorum.