[beliz]

damla adındabir kız vardı gençliğinin en güzel çağında birine aşık olmuştu günden güne bu aşkı büyüyor karşı gelinmez bir hal alıyordu
bir gün herseyiş anlatıp onunla arkadaş olmayı denedi ama başaramamıştı reddedilmişti hep karşısına çıkıyor konuşmak istiyordu ama genç hep yolundan kaçıyordu aradan 1 ay geçmişti genç Yolundan kaçmak yerine artık onunla sohbet ediyordu kız ise buna çok şaşırıyordu
BENDEN hoşlandımı acaba diye düşünüyordu ve hayale kapılıp mutlu oluyordu... ama yanılıyordu!..

kıza onu sevmediğini söyledi birgün
KIZİ İSE
ozaman seni unutmamı sağla karşıma çıkma seviyormuş gibi davranma gülmE BAna diyordu
ne faydaki genç bunların hiçbirini yapmıyor aksine daha çok sevmesini sağlıyormuş

artık kız dayanamıyormuş aşk acısına
bir mektup bırakıp gece intahar etmiş

sabah kızın cesediyle karşılaşmış ailesi ve baş ucunda sevdiğine verilmesini istediği bir mektup apartopar genci çağırırlar eve
genç mektubu açar ve içinde şunlar yazılıdır
"seni sevmiştim acı çekeceğimi bile bile sevmiştim karşılığı yoktu imkansızdı yinede sevmiştim sensiz yaşayamazdım en doğrusu ölmekti bu dünyda sevmeyi bilmeyeni sevmişim delice ama öbür dünyada sevmeyeceğimmmm...... sana bensiz hayatta mutluluklar SENİ SEVİYORUM.......


VE GENÇ DONUP KALMIŞTI ASLINDA ASLINDA SEVİYORDUM DİYE BAĞIRDI AMA AŞKINDAN EMİN OLMAK İSTEDİM DEDİ... VE GEÇ KALMIŞ OLMAYI SEVDİĞİNİN CANIYLA ÖDEDİ.....