BİR SUKUNET ARAYIŞI
Yeryüzünde insandan başka
hiç bir canlının sukunete ihtiyacı
bulunmamaktadır. Bir serçenin
çileden çıktığı, bir çınar ağacının
tüylerinin diken diken olduğu,
bir dağın başka bir dağın yakasına
yapıştığı, bulutların diş gıcırdattığı,
güneşin buz gibi soğuduğu, bir
kar çiçeğinin Ağustos sıcağı isterim
diye başını alıp gittiği, bir ırmağın
ellerini titrettiği görülür-duyulur
şeylerden değildir. Onlar nasıl
yaratılmışlarsa öyle devam ederler.
Hayatın ritmini bozan, hayatın ritmini
bozarken kendi ritminin, kendi duruş
ve yürüyüşünü değiştiren yanlızca
insandır ve tekrar etmek gerekirse
şu sakalı ağarasıca dünyada yanlızca
insanın sakin olmaya ihtiyacı vardır.