hep o gelirdi bana
karanlık sokaklarca
gövdesine sarılmış bir büyü
ardında tarlası hep papatya
saçları yıldızları dolamış
penceremde ilk çiçek
yaşadığım yeri taşır odalar
hep o gelirdi bana,
oda oda
kah bir kırlangıç sevincinde
zamanla düşünü terk eden
kah bir kapı gıcırtısı
kocaman sevilir yine de
dağınık dolaşır zaman
fark etmez kimse yüzünü
hep o gelirdi bana
gülden hesap sormaya
buruk bir erinç kalır kilimde
tozlarıyla dağınır öyküsü
hep o gelirdi bana
öykü öykü...