[gebzelim]

Ölüm bile ayırmasa

Ölüm bile ayırmasa bizi
Satırlara sığmıyor sana olan sevgim
Birkaç kan damlası yetmiyordu.
Sevgimi yazmak için gönlümü deştim.
Sonra baktım olmuyor;
Senin için yazmaktan vazgeçtim.
Ama dayanamadım işte.
Akacak olan sevgi;
Gönülde durmuyormuş meğerse.

Ne kalem gerekli bu aşkı anlatmaya,
Ne de kağıt.
Sadece sen ol karşımda,
Ve gör kendini akan göz yaşımda.
Ama bilirim istemezsin gelmeyi.
Gelsen bile zamana bırakırsın beni sevmeyi,
Sevsen de; çıkarmazsın aklından ansızın çekip gitmeyi.
Oysa bir gelsen de görsen yüreğimdeki yangını.
Bilsen sana hazırladığım gönlümdeki tahtını.
Özür dilerim bu geliş hayal ettiğim gelişti.
Gerçek olan şu.
Öyle bir gelseydin ki görseydin gönlümdeki yangını,
Sana hazırladığım sıra köşkleri, sarayları…
Şüpheyle değil sevgiyle gelseydin,
Ya da keşke gelmeseyin de
Hep hayalimde kalsaydın.
Ve ben her gece seni kendime aşık edip;
Koynuma sarsaydım.
Sonra söz verseydik birbirimize ayrılmamak üzere.
Ve bir zaman sonra kızımız olsaydı.,
Yüzünde adına yaraşır bir BUSE…
Keşke böyle olsaydı.
Ve ben seni merak etmesydim yanımda yokken.
Sesini duymayı özlemeye ihtiyaç duymasaydım.
Her an, her saat sesini duysaydım keşke.
Ama öyle bir geliş ki bu;
Gidişi başından belli sanki…
Ama öyle bir gidiş olacak ki bu;
Ölüm bile kavuşturamayacak bizi…
Ama sen öyle bir kal ki;
Ölümün bile ayırmaya gücü yetmeyecekmiş gibi…