[PESTEMAL]

Önyargı

İnsan düşünme fiiline önyargılı olursa sorgulayamaz. Ama önyargı tipindeki asıl tehdit, asıl tehlike, bu aşamadan sonra kendini gösterecektir. İnsan bu ilk önyargısını yenip düşünmeye başlasa da, sorgulasa da, gerçeği görebilmek için “bilgi”ye ulaşması gerekir.



[size=18px]Peşin bir fikri yok etmek, bir atomu parçalamaktan zordur”
A l b e r t E i n s t e i n







İnsan için sorgulamak bir ihtiyaçtır. Önyargı, bu ihtiyacın karşılanması noktasında ancak, “düşünmeye karşı” olursa veya “sorgulamanın gereğine karşı” olursa yıkıcıdır.



Y A N İ , insan düşünme fiiline önyargılı olursa sorgulayamaz. Ama önyargı tipindeki asıl tehdit, asıl tehlike, bu aşamadan sonra kendini gösterecektir. İnsan bu ilk önyargısını yenip düşünmeye başlasa da, sorgulasa da, gerçeği görebilmek için “bilgi”ye ulaşması gerekir.



İşte tehlike burada başlar!



İnsan, kendisine telkin edilecek herhangi bir bilgi karşısında, ya da “bilgiyi veren” karşısında simsiyah bir önyargı zırhı kuşanabilir!



Oysa, kim bilir? Belki insan için öncelikle gerken bilgi, o bilgidir.



Insan bu zırhla yaklaşırsa bilgiye,



belki bir kaç gününü yitirir,



belki bir kaç yılını yitirir,



BELKİ DE S O N S U Z Y A Ş A M I N I YİTİRİR!!!



“En tehlikeli düsman, sevimli görünendir.”



Hiç farkettirmeden kendini, ne kadar çok sey kaybettirir insana;



insanın içinde onu kemiren bir kurtçuktur önyargı.”



[İnsan, kendisinden kaçıyorsa önyargılıdır.]



“Ben önyargılıyım” demez kimse, ama öyleyse eğer;



“ben kendime güvenmiyorum, önyargılı olduğum şeyle yüzleşecek kadar kapasitem yok. Ondan korkuyorum!” da diyebilmelidir. Zira, önyargının kaynağı “korku”dur.



Ama insanın sonsuz bir mutluluğa ulaşması için uğraşması gerek!



Sonunda kaybedilen şey, o kadar büyük olabilir ki,

Yerini hiç bir şey dolduramaz.[/size]