[gozdem]

HAYATIN KALBİNE...

[size=18px]HAYATIN KALBİNE...
Yazılanlar, anlatılanlar ve aslında anlatılmak istenenler, ifade edilenler
ve ifade edilmek istenip de edilemeyenler...
Kelimelere sığabilenler ve kelimelere sığmayanlar..
sese kavuşamayan sessiz
haykırışlar, sessiz çağıltılar.. deryadan katreler ve katreleşemeyen
deryalar...
Hissedilenler, hissettirilenler ve hissettirilemeyenler hisler..
hislere bile sığmayanlar!
Pencereden seyredilenler… duyulanlar, duyurulamayanlar.. söylenenler,
söylenemeyenler.. yazılanlar, yazılamayanlar.. anlaşılanlar ve
anlaşılamayanlar.. anlatılanlar, anlatılamayanlar… defterle, kağıtlara
dökülen damlalar ve bir türlü damlayamayanlar…
Sevenler, sevdirmeye çalışanlar ve sevgiyi bir türlü hissedemeyenler… Duaya kenetli gönüller ve dua sırrına erişemeyenler…
Zıtlıklar ile farkındalıkların bilinebildiği bir misafirhanede konuk olmuş
birer yolcuyuz hepimiz, elden geldiğince gayret yapabileceğimizin tamamı.
Kalem erbaplarından Nihat Dağlı'nın dediğince; "Hayat olması gerektiği
kıvamdadır, çünkü hayatın sahibi onu böyle öngörmüş, bize düşen şey, hayatı
tedavi etmek değil, yaşamaktır."
Temelinde muhabbet var ise yaşanmışlıkların, samimiyet ve tebessüm vardır
çoğu zaman; gözyaşı olsa da kimi.. zira mayasinde muhabbet var

yaratılmış cümle şeyin.
Zorluklar, evet muhakkak vardır deftere düşülen notlarda yaşanmışlıklara
dair.. lâkin biliriz ki, "Çabuk kazanılan, çabuk kaybedilir. Zor kazanılan
kolay kolay kaybedilmez..." Şöylece not düşmüşüm defterime geçmiş yılların
birinde; "Güçlüklerle kazanılmış olanlar, sabırla elde edilenler
Yaratıcı'nın da izin ve ikramıyla ebediyen kaybedilmez..

ebediyen elde tutulur!"
Sevgiyle, daima ümit vâr olarak hareket etmeye kararlı ol(a)bilmek; tâ
ötelerde ahdetmişiz gibi... Hedefe ulaşmak için tükenmeyen bir gayretle
ilerle(yebil)mek!
Bir istediklerimiz var, bir de isteme duygumuz. Hiçbir şey istemedikçe bizim
değil.. Öyle ya, ne ehemmiyetimiz olurdu ki, duamız olmasaydı?![/size]