evin

Mahşere Dek

Aşk buymuş işte hayatıma renk katan
Çekip beni ta yürekten sana bağlayan
Kanatan dudağımı tenimi dağlayan
Nasılda yaktın beni öptüğün zaman

Serin su damlası gibi aktın kalbime
Yorgunum sanki bin yıl sevmişçesine
Gönlümü çevirdin bir gül bahçesine
Seni seviyorum avradım deyince

Kimi gece mıhlanır gölgem duvara
Kavuşmak için çılgınca arzulara
Varmak isterim sevgiyle açılmış kollarına
Sevdiğim yalvarırım al beni..al yanına

Kudurmuş arzularla zamanı yenmek
Sarıldıkça güçlenmek bütünlenmek
Ömrümün arda kalanını tek sana vermek
Seninle yaşlanıp seninle ölmek.

Bunlar hayalmi ? nedir ki gerçek ?
Tek.. vazgeçmiyeceğim delice sevmek
Sensizliğin acısını sonunda yenmek
İstesemde çok görme mahşere dek...

Gülay Atilay