[REHA]

"Ama, bir gün geldi nereden çıktıkları belli olmayan, bilmem hangi kültürün çocuğu bir kısım densizler kalblerindeki küfrü telaffuz etmeye durdu ve Sana sataşmaya başladılar: Zâtına -yüz bin defa hâşâ- “bede..”, öteler ötesinin sesi-soluğu kutlu mesajına “çöl ka....” ve, Seni dar bir zaman dilimine hapsederek “o güne ve o kavme aitti” deme küstahlığında bulundular; cesaretlendirdiler kinle-nefretle köpüren bir dünyayı.. kapı araladılar saygısızca karikatürlere ve küstahça resimlere. Sen kendi dünyanın vefasızlığıyla, hasım bir cephenin saldırısına birden maruz kalmıştın. Atalarımızın mübeccel gayreti mahfuz, milletçe Seni anlatamamıştık. Şimdilerde küfür ve küfranın Senin dünyanda tetiklendiğini düşündükçe kendi kendimize hayıflanıyor, “Meğer ne kadar da vefasız insanlarmışız!” diye mırıldanıyoruz" Gözlerim doldu yazıyı okurken. Biz ki uzun bir müddet bütün dünya ya nam salmış bir milletin devamı olarak davamıza sahip çıkamayıp elin densizlerine boğun eğmek mecburiyetinde kalıyoruz. Bize hiç yakışmayan muamelelere maruz kalıp haklı davamızı gerektiği gibi savunamıyoruz. Hatta bu muamelelere onlara fırsat bile verebilecek acziyeti gösteriyoruz. Evet çok aciz bir durumdayız. Allah c.c. bizlere iman ve güç versin. Amin.