Papatyamdın
Ben bu şehri kendime gökyüzü yaptım...
Sen bu sahte evrende en parlak yıldızdın...
Oradaydın işte;
Uzansaydım ,tutacaktım...
bir daha ışıldamamacasına gittin...
Kaydın...
Dilekler tuttum,ağladım...
Ah!Ufuk çizgisi kadar yakındın...
Ne kadar yaklaşsam;
o kadar uzaktın...
Gökyüzüm puslu şimdi
Yok artık diğerlerinden farkın...
Ulaşılmaz olmaktır kaderi yıldızların...
Bu yüzden totemidir yalnızların...
Şafak söktü, acıya uyandım;
Tükensede aşk;
anılmasa adım;
Ben içimi sana gökyüz yaptım...
sonsuz kadar parlayacaksın...
Sen beni ebedi geceye bıraktın
|