CEREN SERENADI
CEREN SERENADI
Sahi sizler ceren gördünüz mü hiç?
Cereni görmeyen bilmeyen kişi,
Düşünde gördüğünün
Ceren olduğunu ne denli bilirmiş..?
Derler ki; ceren perilerden güzelmiş
Sizler peri gördünüz mü hiç?
Ben de görmedim.
Derler ki; cereni görenler
Sevdalanır, kendilerinden geçermiş...
Ayakları narin,
Incecik belli...
Kaşı-gözü sürmeli,
Ve tırnakları kınalı imiş...
Ceren kekiklere yaslanır,
Sevdiğine yayla kokuları gönderirmiş...
Sizler ceren türküsü bilirmisiniz hiç?
ŞU CERENİN KAŞI GÖZÜ SÜRMELİ
ŞU CERENİ SEVDİĞİNE VERMELİ...
.....
ŞU CERENİN AYAKLARI SEKİLİ
SEKİSİNDE GÜLİ REYHAN EKİLİ...
Sahi sizler ceren gördünüz mü?
Ben gördüm.
Konuk idi dün gece düşlerimde.
Yanımda, yanıbaşımda idi.
Dediler ki; işte ceren bu!
Nasıl bilirdim ki...
Ben hiç ceren görmedim ki.
Ceren titrek,
Ürkek ve ceren tedirgin, çekingendi..
Dahası ceren sılasına uzak,
Yaban yörelerde yitik ve garipti...
Baba sevgisinden yoksun,
Ana şefkatine uzaktı...
İçinin kan ağıdı dinmeyen ceren.
İçimin ılık ılık eridiğini hissettim.
Buruklaştım...
Aldım cereni yüreğime,
Tuttum ellerinden...
Sevgisi, sevinci ve umudu oldum.
Sonra,
Bir mutluluk sevinci ile uyandım,
Kendimi yine yalnızlığımla başbaşa...
Kapkaranlık bir boşlukta buldum.
Sizler ceren gördünüz mü hiç
Canlı-kanlı
Yap-yakından bir ceren...?
Ben gördüm,
Hayır hayır görmedim...
O bir düş idi
Düş kalacaktı benliğimde unutulmayan
Hüzünlü bir türkü gibi
Içimde yaşayacak
Ve dudaklarımda biteviye tınılayan
KÖMEN