seni seviyordum-iclal aydın
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.Saçlarını izliyordum uzaktan,kulağının arkasına düşüşünü ve burnun herkesten başkaydı işte.Güldüğün zaman yukarıya bakardın. Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı,ne güzeldiler.Sen bilmiyordun,ben seni seviyordum.Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler.duvarlara,vitrin camlarına,kaldırımlara çarpıyordu.geri dönüyordu çoğalarak.Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum her şeyi, her şeyi erteleyişim oluyordun.Kalp ağrısı oluyordun,birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.Mevsimler değişiyordu ve büyüyorduk.Dönemeçler geçiyor,köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan suların üstünden atlıyorduk.Cesurduk…Ufuk çizgisi maviydi.Gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller.Ben seni seviyordum,bilmiyordun. Sevinçlerim oluyordun ara sıra,sen hiç bilmiyordun.Sonra herhangi biri oldun.Bütün sevinçlerim bittikten sonra yağmur yağdı,serin haziran akşamları…Sonra bir gün uzaktan gördüm seni.Saçların bana inat,başın her şeye meydan okuyarak,işte yine aynı…Kalbimi acıttın.Her zamanki gibi.Değiştik sanıyordum.Ve sen yine bilmiyordun.