[Papatyam]

Sevginizi Söyleyin

[size=18px]21 senelik evlilikten sonra "aşk ışıltısını" canlı tutmanın yeni bir
yolunu buldum.
Bir süre önce, başka bir kadınla çıkmaya başladım ve bu aslında
eşimin fikriydi.
Bir gün eşim, beni çok şaşırtarak:
"Biliyorum ki onu seviyorsun"dedi.
" Ona da zaman ayırman gerekiyor."
Karımın, ziyaret etmemi istediği "öbür kadın" 19 yıldır dul olan
annemdi.
İşimin yoğunluğu ve üç çocuğumun beklentileri sebebiyle Annemi
görme fırsatım pek
olamıyordu.
O akşam annemi yemeğe ve ardından sinemaya davet ettim.
Endişelendi ve hemen
"İyi misin, her şey yolunda mı?" diye sordu.
Annem de geç saatte gelen bir telefonun veya sürpriz bir davetin
mutlaka kötü bir
anlamı olacağından şüphelenen tipte kadınlardandı.
"Seninle beraber ikimiz biraz zaman geçirmemizin güzel olacağını
düşündüm ." diye
cevapladım.
"Sadece ikimiz mi?"
Biraz düşündü ve "Çok isterim" diye cevap verdi.
O Cuma, iş çıkışı onu almaya giderken kendimi biraz gergin
hissediyordum. Eve
vardığımda fark ettim ki o da, randevumuzdan ötürü hafif gergin
görünüyordu. Kapısının önünde, paltosunu çoktan giymiş bir şekilde
bekliyordu.Saçlarını yaptırmıştı ve üzerinde babamla kutladıkları son
evlilik yıldönümlerinde giydiği elbise vardı. Bana melekler
kadar ışıltılı bir yüzle gülümsedi.
Arabaya bindiğimizde;
"Arkadaşlarıma oğlumla dışarı çıkacağımı söyledim ve gerçekten çok
etkilendiler"
dedi.
"Randevumuzun nasıl geçtiğini duymak için sabırsızlanıyorlar."
Gittiğimiz restaurant, çok şık olmasa da sevimli, sıcak ve servisin
kaliteli olduğu bir mekândı.
Annemse, bir kraliçe edasıyla koluma girdi.
Yerimize oturduktan sonra ona mönüyü okumam gerekmişti,çünkü küçük
yazıları göremiyordu.
Ben daha mönünün ortalarındayken annemin nemli gözlerle ve nostaljik
bir gülüşle bana bakmakta olduğunu fark ettim:
"Eskiden, sen küçükken,mönüleri okuyan bendim, sense meraklı
bakışlarla beni
dinlerdin" dedi.
Ben de gülümsedim;"O zaman, şimdi senin rahat rahat oturma sıran ve
ben de okuyarak borcumu ödeyebilirim"dedim.
Yemek boyunca muhabbetimiz çok güzeldi, sıra dışı hiçbir şey olmadı
ama
eskilerden ve hayatlarımızdaki yeniliklerden bahsederek
kaybettiğimiz zamanın birazını telâfi etmeye çalıştık. O kadar çok
konuştuk ve eğlendik ki film saatini kaçırdık.
Akşam annemi bırakırken;
"Seninle tekrar çıkmak isterim ama ancak bu sefer benim seni davet
etmeme izin
verirsen" dedi
ve bir akşam tekrar buluşmakta karar kıldık.
Eve geldiğimde eşim yemeğin nasıl geçtiğini sordu:
"Çok güzeldi" dedim."Düşünebileceğimin çok üstündeydi"
Birkaç gün sonra annem aniden ciddi bir kalp krizi sonucu vefat
etti. Bu, o kadar
âni gerçekleşmişti ki onun için bir şey daha yapma şansım olmamıştı.
Birkaç zaman sonra evime, annemle yemek yediğimiz restorandan,
ödenmiş iki kişilik bir yemek faturası ve üzerine iliştirilmiş bir
not yollandı:
"Oğlum, bu faturayı önceden ödedim, çünkü seninle kararlaştırdığımız
randevu
gününe gelemeyeceğimden neredeyse yüzde yüz emindim.Yine de iki kişilik bir yemek ayarladım çünkü bu sefer eşinle beraber gitmenizi
istiyorum. Seninle olan o günkü randevumuzun benim için ne anlam ifade
ettiğini bilemezsin.
Seni Seviyorum
O esnada, "Seni Seviyorum"demenin ve hayatta değer ver
insanlara hak
ettikleri zamanı ayırmanın önemini anladı
Hayatta hiçbir şey sevdiklerinizden daha önemli değildir. Onlara
hakları olan zamanı ve ilgiyi
verin çünkü böyle şeyleri erteleyebileceğiniz "başka bir zaman" ı
her istediğinizde
yakalayamayabilirsiniz".

[/size]