SEVDİĞİME
Sevdiğime
Seni özledim çok özledim. Manyaklar gibi özledim. Biliyormusun?
Sen hayatıma girince seni önemsememiştim. Gideceği yere kadar gider tıkanınca da biter diye düşündüm. Ama öyle olmuyormuş.
Anladım ki sen karanlık dünyama, yalnızlağımı delip içime taa kalbime giren bir ışık olmuşsun.
Sen benim hayallerim, rüyalarım, sahibim, ömrümün sonuna kadar kendimi teslim ettiğim erkeğim olmuşsun.
Sen şimdi yoksun. Bir çocuğun karanlıkta, kalabalığın ortasında yalnızlıktan korktuğu gibi korkuyorum. Yalnızım. Aklımda, rüyalarım da hep sen varsın. Ayrıldığımızdan beri akıttığım göz yaşı artık yetti. Seni geri istiyorum ben.
Seni düşündükçe kendime kızıyorum. Belki hayatımın başka bir dönemi olsa herşey daha kolay olurdu. Duygularımı komik bulabilirdim belki. Kendi aptallığıma bakıp kocaman bir kahkaha atıp, senin ittiğin yalnızlıkta sessizce uzaklaşırdım.
Her gün, her saat, her dakika, her saniye birlikte olamasakta üç günde, haftada bir telefonla da olsa seninle olmak bana yetiyor hatta o anlar en mutlu olduğum, benden ayrılıp gideceğin zamanın hiç gelmemesini istediğim, zamanın durmasını dilediğim en güzel günlerdi. Sevdiğim...
Sanki hiç ayrılmamışız gibi her sabap işe giderken, her akşam iş çıkışı seni göreceğim umudu doluyor içime mutlu oluyorum. Senin olmadığını görünce aklım başıma geliyor ve sensizlik bir tokat gibi yüzüme vuruyor ve yine mutluluk yerini göz yaşlarına bırakıyor.
Zamanla bir şeylerin değişmeyeceğini ummak da galiba boşuna. Ama genede yolunu gözlüyorum. Birlikte gittiğimiz, el ele dolaştığımız, kollarının arasında olduğum zamanlar aklıma geliyor işte o zaman içim acıyor şimdi bu mektubu yazarken olduğu gibi.
Senden ayrılalı çok olmadı. Boşlukta kaldım. Sana alıştım sevdiğim. Seni geri istiyorum ve haykırıyorum.
Seni Seviyorum,Seni Seviyorum
Seni Seviyorum,Seni Seviyorum
Seni Seviyorum,Seni Seviyorum
Seni Seviyorum.Seni Seviyorum
(GEÇ BULUP BİR APTALLIK UĞRUNA KAYBETTİĞİM AŞKIMA, SAHİBİME)