[mevlutgunes]

gecenin karanlıgı
Gecenin zifiri karanlığına vurdum kendimi
Bilinmeyen yollarda bilinmeyenlere kucak açtım
Tek suçlusu sensin bu sevdanın
Ne olurdu biraz sevseydin

Engelleri yıkardım senin için , dağları delerdim,yolları aşar sana
gelirdim
Ne olurdu biraz sevseydin
Güneş artık bir başka doğuyor kalbime,lanet ettim ben her şeye
Sevmeyi bilemedin seni çok sevdim

Ama sen beni hiç sevmedin
Şimdi sen bu şiiri okurken bir sigara daha yakıcam derinden
İçime öyle çekeceğim ki seni; anlasın kalbin sana olan sevgimi
Yandım kor oldum uğruna ne olurdu beni biraz sevseydin yar


Gecelerim gündüzlerime karıştı
Yüzüm ay ışığında kayboldu
Derdim biçareyken bin cefa oldu
Merhem olamadın yarama, anlamadın

Her zamanki gibi sustun bir anda
İklimlerden baharı seçtim senin için
Nisan ayı bizim sevdamız olacaktı
Kim bilir belki de o ayda sevecektin beni

Umutluydum kararlıydım ne olurdu biraz sevseydin
Ne olurdu biraz tebessüm etseydin
Çok şey mi istedim gözlerim karardı yüreğim deli gibiyken akıllandı
Senin adın dua olurken dilimde yine sen olacaksın bütün şiirlerimde

Ben şimdi kime ne diyim
Kadere mi karşı geleyim
Yoksa yağan yağmurlarda ıslanıp çaresiz bir şekilde yanına mı geleyim

Söyle sevdiğim ne olurdu biraz sevseydin

Ağlamaktan göz yaşlarım sel oldu
Rüzgarlar dostum soğuk sokaklar sırdaşım oldu
Beni biraz sevseydin ne olurdu
Söyle sevdiğim beni biraz sevseydin ne olurdu





Bu şiir sevmeyi bilipte sevemeyenlerin
Aşkı bulupta kaybedenlerin dilidir.



yarım kalan şiir
bu yürek söz dinlemiyor. bilmiyor yasak bilmiyor günah.duygular
hayallerde.gelmiyor dile.kalp hırçın karadeniz.haylaz bir çocuk.ismin
kalbimde.gelmiyor dile.şimdi bu şiir yarım.gerisi mezarda
biter.gelmiyorsa kaleme ismin.seni seviyorum diyemiyorsa dilim











Vakit tamam seni terk ediyorum
Bu incecik bir veda havasıdır
Parmak uçlarına değen sıcaklık
İncinen bir hayatın yarasıdır