Papatyam Forum - Tekil Mesaj gösterimi

nihale · 14 December 2006, 17:30

[size=18px]SENSİZ KALAN BU ŞEHİR

Sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim
Mavi bir aleve dönüştürdün kalbimi bir anda
Tutuşturmak istedim
Beni böyle umarsız bırakıp gittiğin
Zalim bu şehri yakamadım

Gözlerin dikildi karşıma bir caddenin tam ortasında
İnanılmaz güzel bakıyordu gözlerime hafif ıslak
En özel en bilinmeyen türleri açmıştı papatyaların
Hatıralarınla titriyordu içim
Kuşlar kanatıyordu gönlümü

Gri bulutlar geçiyordu göğümden
Anlamak üzreydim Neronun Romayı neden yaktığını
Karanlık bir koridor açıldı önümde anlayamadım
Yenik düşmüş bir Napolyon kadar mutsuzdum aslında
İntihara kalkışan Hitler kadar çaresiz
Yakmak üzreydim ki bu şehri
Hatıraların içli bir yağmur gibi boşandı üzerime

Kediler geçti birden kavşaklarından şehrin
Acı acı miyavladılar gözlerime baktılar
Kızgındılar kırgındılar
Onlarda tutulmuşlar anladım sana bendeki kadar
Onlarda terk ettiğin bu şehri çaresiz yakmak istiyorlar
Yakamıyorlar

Saçların dikildi karşıma bir sokak köşesinde
Her telinde parmaklarımın izleri parlıyordu
Benzersiz kokunu alıyordu kıvrımlarından rüzgar
Gözleri doluyordu saçlarına bakan kedilerin
Her biri bir kenarda darmadağın
Çömelip kalıyordu yutkunuyordu
Rengi kaçıyordu pencerelerde perdelerin

Nereye yürüdüysen bakışın, duruşun, sesin
Anladım söndürmeliyim tutuşan yüreğimi
Kendimi yakmış olurum yakarsam bu şehri
Çünkü sen her şeyinle bendesin

Sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim

[/size]

14 December 2006, 17:30	Mesaj No:3
nihale Papatyam Kıdemli Üyesi Durumu: Papatyam No : 543 Üyelik T.: 21 September 2005 Arkadaşları:0 Cinsiyet: Memleket:ELAZIĞ Mesaj: 551 Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri:10 Takdir Et:	Hayat Ne Tuhaf Değil mi? [size=18px]SENSİZ KALAN BU ŞEHİR Sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim Mavi bir aleve dönüştürdün kalbimi bir anda Tutuşturmak istedim Beni böyle umarsız bırakıp gittiğin Zalim bu şehri yakamadım Gözlerin dikildi karşıma bir caddenin tam ortasında İnanılmaz güzel bakıyordu gözlerime hafif ıslak En özel en bilinmeyen türleri açmıştı papatyaların Hatıralarınla titriyordu içim Kuşlar kanatıyordu gönlümü Gri bulutlar geçiyordu göğümden Anlamak üzreydim Neronun Romayı neden yaktığını Karanlık bir koridor açıldı önümde anlayamadım Yenik düşmüş bir Napolyon kadar mutsuzdum aslında İntihara kalkışan Hitler kadar çaresiz Yakmak üzreydim ki bu şehri Hatıraların içli bir yağmur gibi boşandı üzerime Kediler geçti birden kavşaklarından şehrin Acı acı miyavladılar gözlerime baktılar Kızgındılar kırgındılar Onlarda tutulmuşlar anladım sana bendeki kadar Onlarda terk ettiğin bu şehri çaresiz yakmak istiyorlar Yakamıyorlar Saçların dikildi karşıma bir sokak köşesinde Her telinde parmaklarımın izleri parlıyordu Benzersiz kokunu alıyordu kıvrımlarından rüzgar Gözleri doluyordu saçlarına bakan kedilerin Her biri bir kenarda darmadağın Çömelip kalıyordu yutkunuyordu Rengi kaçıyordu pencerelerde perdelerin Nereye yürüdüysen bakışın, duruşun, sesin Anladım söndürmeliyim tutuşan yüreğimi Kendimi yakmış olurum yakarsam bu şehri Çünkü sen her şeyinle bendesin Sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim [/size]