[mevlutgunes]

Ben sana hiç kavuşmadım ki! Seni özlemenin kitabını yazabilirim. Anlatabilirim daldaki kuşa, topraktaki solucana. Yokluğunda yıllardır özlemine dayanmayı öğrendim.
Nasılsa Ustası oldum beklemenin tükenmek pahasına.. Ama hiç kimse kavuşmayı,
İki derenin birbirine karışıp Sarmaş dolaş aktığı yatağın yorgunluğunu Sormasın bana..Anlatamam... Çünkü senle ben, ayrı kaynaktan doğmuş sularında hasretleri taşıyan başka denizlere koşan iki ırmağız. Birbirimize uzak topraklarda tüketirken yılları aynamızda ayrı gökleri yansıtırız. Sen bana yalnızca ve sadece sensizliği sor. beklemeyi..Özlemeyi sor.