GİZLİ YARAMA...
Ve şimdi yaptıklarını görüyorum ve benim sana dediklerimi işitiyorum…Yalvarmak için gururumu hiçe saymış biri olmam sana aşkıma kendimi teslim etmem bana çok pahalıya patladı.Pahalı dediysem fiyatına bakma çünkü artık değeri yok değeri bilinmeyen hiçbir şeyin olmadığı gibi…Odama dolan kokun yastığıma dökülen saçların ve elimdeki sıcaklığını sakladım. Kimse bulmasın diye değil kimse kıskanmasın diye yaptım. Söylemedim nasıl sevdim anlatmadım nasıl biriydi diyenlere ve söylemedim nasıl gittiğini nasıl bana git dediğini…Konuşmadım günlerce günleri kovup ayları beklercesine tek olmak istedim tek tanıyan seni tek koklayabilmeli sen dolu odamı tek uzanmalı saçlarını döktüğün yastığıma ve tek anlam vermeliydim gidişine acımı derinde derimin derinliklerinde damarlarımın hayat çizgilerinde yavaş yavaş hissettim…Her gece yeniden doluyor hüzün, ses çıkarmadan içime akan kaynar sular gibi dökülüyor göz yaşlarım boğazımda bir yumruk gibi düğümleniyor kelimeler, sana dön demeyi haykırırcasına söylemek için direniyor direnmekten de öte kendimi bu yumrukla her gece öldürüyordum. Öldüm bir gece bir sabah yeniden dirildim öldüm her gece, her sabah beni “O geldi” diye dirilttiler. İşte o gün anladım bazı yalanlar mutlu yapıyordu bazı yalanlar beni hayata döndürüyordu…
Ve şimdi ardıma bakıyorum :
“Senin adın neydi?”
Ardına bak bakılması gereken şeyleri bir bir hatırla var mı orda bir yerlerde ben, benim adıma yakışan bir değerim. Aslında bende değiştim biraz yoksun, bir çöküşün sonunu yaşadım.Ardına bile bakmadan terk ettim bende kendimi. Senin gibi ayrılmak bana da acı verdi ağlamak kadar dürüst birini aradım kaçış yollarımda adın kadar saf bir beni aradım. Çünkü demiştin sen yolunu biliyorsun hayat senin tek yolun…Yolumu bildiğimi kim söyledi sana yolu bileni kim verdi bana! İklimleri yarıştırdım mutsuz yüreğimde hep sonbahar kazandı bir birliktelik olmasın diye. Yağmurda yağan damlalarda sessizliğini aradım o ince tınıyı hep aradım. Karşılık vermedi kimse bana karşıdan bakmadı kimse niye! Zaten yok olmuş birini aramak için kimdi bana yardım edecek, bu sefil insan bu çıldırmış kişi kimdi! Bana ellerindeki ateşi çok gören nankör insanların hataları yolumu kaybettirdi. Şehirden ayrılmak için bindiğim otobüslerde dalgalara karşı direnen bir yelkenlinin içindeymiş gibi hep yağmur peşinde kendimi harap etmiştim.Yakında bir yerlerde yağmur yağar belki tekrar dinlerim seni diye…
Kimdin senin adın neydi?
|