[beliz]

uyuyan ölüm
Uyudu ölüm
Konup lacivert bir bulutun üstüne
Hiç kimse görmedi

Taşlaşmış damlalar düştü avuçlarıma
Duyuyor musun kanadığımı
Dokun
Henüz ağlamadıklarıma
Dokun
Azalmak isterken çoğaldığım
Tüm zamanlarıma dokun

Topla bilerek inadına dağıttığım her şeyi
Bana rağmen
Unuttum dediklerimi hatırlat
Rastgele değil
Aşkınla zincirini yüreğime takındığım hayat

Gece yine dolmalı saydam bir fanusa
Hafifçe salınıp kendi ekseninde
Yüklenip sensizliğimi bana hissettirmeden
Gözlerine taşımalı bakışlarımı
Kapalı kapılardan geçmeliyim gözlerimi kısarak
Belki uzunca derin bir tünel bulmalıyım
Yumuşak ve gri labirentin tanıdık kıvrımlarında

Bana göre değil hayat
Sana rağmen
Dokun aptalca kaybettiğim masumiyetime
Dokun en soytarı suçluluğuma
Hiç kimse görmeden dokun nolur


Şimdi gece
Lacivert bir bulutun üstünde
Uyuyan ölümü öldürdüm
Hiç kimse görmedi