SENİ SENİN GİBİ SEVİYORUM BEN
Nedenini bilmediğim bir duyguyla bağlandım ona. Onu her gördüğümde sızladı
içimin bir zerresi. Onu sevmek hem acı veriyordu hemde zevk aslında sevgi
denebilir miydi yüreğimdeki bu duyguya. belki aşk belki başka bir şeydi ama
heyecanlandırıyordu beni.hergün gözlerimle sevdiğim ondan bir türlü vaz
geçemiyordum.hem de vaz geçmek istediğim halde vaz geçemiyordum.neydi bana
engel olan.neydi içimi acıtan.attığım binlerce kahkahanın ardından saatlerce
beni ağlatan neydi.avuçlarıma derin tırnak izleri çıkartan hırsım ve attığım
her yumruk sonunda delicesine haykıran dört duvardan başka kimse yoktu
aslında yanımda.hissetmiyordum başkasının varlığını boş geliyordu sokaklar
onsuz olunca.
bakıslarım anlamını yitiriyordu,onu görmediğim anlarda .sonsuz bir boşluğa
attığım her bir adım da bir göz yaşı düşüyor du kaldırımlara.onlarla
birlikte bende düşüyor ben de acizleşiyordum aslında.kahrolduğumun farkına
vardığım her anda bir kez daha lanet yağdırıyordum.uğruna içimi sızlattığım
o insana.elimden bir sey gelmiyordu ne yazik ki onu delicesine sevmekten
baska.
şimdi sana söylüyorum sevgili ben bu duyguları gerçekten yasadım.bu defa aşk
benim aşkım kazandı ama sensiz.sen gözümdün,sen meleğimdin.. Sen seni nasıl
sevdim anlamadın..
seni senin gibi seviyorum ben.