[beliz]

susku



Bilinmezliğin buzuna uzanıp sustum
Sadece zaman değil silinen
Kör bir kuş benzeri duvarlara çarpan bilincimden
Uğruna masumiyetimi feda ettiğim aşk
Şimdi nerdesin
Sükunetin dağlarından düştü
Yalnızlığıma
Hüzünlü bir çığ
Sadece zaman değil silinen
Kendime dönüşen bir ‘ben’ in içinden
Ne zaman gülümsemek istesem
Bir kan damlası yüreğim
Üstelik henüz tamamlanmamış hiçbir şekilde
Yalnız ve kendiyle
Bilinmezliğin buzu içinde sereserpe
Yankısız bir çığlıkta sustum
Sustum asırlarca
Hiç kimse duymadı beni


Pusudaki aptallığım öldürsün istemiyorum
Henüz söylemediğim kelimeleri
Uzandım kendime sereserpe
Büyük ulaşılmaz ve güzel
Gümüş rengi bir buzun içinde
Sadece zaman değil silinen
Usulca kımıldayan tatlı bilincimden

İstemiyorum çok kullanılmaktan
Sıradanlığı giyinmiş hiçbir şeyi
Aklımın beşiğinde salınırken umutlarım
Hem senden çok uzak
Hem sana çok yakınım