[gozdem]

:::TERK EDİYORUM:::

Terk Ediyorum


İçimdeki çok sesli yalnızlık belki yüzüncü konserinde ve yine yalnızlık çalıyor bütün organlarımda;

Başımdan çıkan dumanlar yanan cismimin ta kendisi. Gözlerimde taht kuran kan hasretin diğer ismi. Boşalan damarlarım yerini çorak bir iklime devrederken kalbimi tüketiyor, umutlarımı bitiriyor.

Tutunamıyor sana ey hayat, nereden tutsam baş aşağı kan ve nerene sarılsam ateş, ellerimi yakan. Karşında yaşama savaşı veren cismim, cayır cayır, duman duman, bayramındır şimdi, hadi at naralarını ve çıkart gün yüzüne salyalı dişlerini.

Sevmiyorum demiştim seni ve tarumar bırakıyorum da, hani senin beni bıraktığın gibi, sahipsiz bir it gibi, sokakların bilinmeyen köşelerinde azıtılmış evcil bir hayvan gibi bırakıyorum seni ey!.. Hayat ve terk ediyorum bütün güzel saydığın çirkinlikleri;(Utanarak hayvanlara hayvan dediğim için

Varsın yol üstü türkülerim ve bir çay kaşığı şekerim ölsün, varsın kilometre taşlarındaki hatıralarım silinsin; Boş veriyorum seni ve içinde barındırdığın insan dediğin bütün hayvanları terk ediyorum; (Bir kez daha hayvanlardan utanarak)

Suspus olsa da sözcüklerimle kanayan bütün satır aralarım ve insan saydığım dostlarım, maalesef bugün kana çalan gözlerimi ve bu namert hayatı terk ediyorum.

Bayramı olsun;


Bir çatı kenarında bırakıp gitmelerin,

Tutarken ellerimi ansızın bırakmaların,

Bir caddenin şapır şupur ayak seslerinde

Ve gülen ressamların yalan yüzlerinde

Terk etmelerin kanatıyor bütün şiirlerimi

Ve sevdiğim asılsız suçlamalarında

Bir şair daha ölüyor, her hangi bir caddenin

Ve herhangi bir akşamın koynunda;

Güle güle sevdiğim, güle güle;