Hiç haberin olmadı, çekmecem sana yazdığım mektuplarla dolu. Oysa adresin meçhul biliyorum ve onları asla okumayacağını da... Ama yazmak huzur veriyor bana. Bir gün o çekmecede sararacaklarını bildiğim halde yazıyorum. Bir gün sarardıklarında bile içten olacaklar yine de, çünkü taşıdıkları hisler içten. Nerden bileceksin ki... Denemedim sanma, senden sonra da aşklar yaşadım. Bir şeylerden kaçarcasına, gülüşündeki esaretten sıyrılmak için çırpınırcasına başka denizlere kulaç attım, başka yollara uzandım. Kaçtım...ardıma hiç bakmadan yeni dünyalar aradım.
Gökyüzünde binlerce yıldız vardı,
ama senden başka gökkuşağı bulamadım..
Denemedim sanma, başaramadım.
Sonum hep sana çıktı...
Yolum hep sende bitti...SENİ ÖZLEDİM...
Bir bilseydin,
hala cüzdanımda resmin duruyor. Ona bakmıyorum,varlığı yetiyor
hala karanfilin balkonumda duruyor. Onu atmıyorum,bahara yeni umutlarla giriyor
kendimi kandırmak kolay ama yüreğim kanmıyor
hala ellerim yanaklarımda, düşüncelerim sana kayıyor.
SENİ ÖZLEDİM...
Bir deniz kabuğu
Bir martı soluğu
Bir yakamoz buğusu gibi yalın hasretin..
Ağlatan bir şiir
Huzur veren bir melodi
Korkutan bir karanlık gibi yüreğimdesin..
Sen hala içimdesin! Sen bendesin! SENİ ÖZLEDİM..
Bu kandırmaca ne zaman bitecek bilmiyorum. Her yeni denememde baharları eskitiyorum. Düşüncelerimi zincire vuruyorum, başardım sanıyorum! Her bahar o zincirler paslanıyor, yeniden başlıyorum..
Oysa ki...
Artık yalnızım biliyorum.
Artık yoksun.. olmayacaksın..
Artık ne karanfiller açacak gelecek bahara
ne de kapımı çalan olacak.
Her gece "bitti" diyorum, "bitti"
Yüreğim yıprandı, eskidi gitti.
Her gece yeni ümitlere gebe kalıyorum...
Nafile !
Her sabah seninle uyanıyorum...
Baharlar içimi üşütüyor,
gidişini yüzüme vuruyor,
her yeni bahar yüreğimin ucuna konuyor
ellerimle yüzümü örtüyorum, olmuyor...
her bahar seninle başlıyor!
Baharlar ne zaman biter?
Hasretin nasıl geçer?
İçimdeki samyelin hangi baharda diner?
SENİ ÖZLEDİM...
(alıntıdır)