[gebzelim]

Ey insan

EY İNSAN!




Aklını başına al. Hiç mümkün müdür ki: Bütün enva-ı mahlukatı sana müteveccihen muavenet (yardım) ellerini uzattıran ve senin hacetlerine “Lebbeyk!” dedirten Zat-ı Zülcelal, seni bilmesin, tanımasın görmesin?… Madem seni biliyor, rahmetiyle bildiğini bildiriyor; sen de Onu bil, hürmetle bildiğini bildir. Ve kat’iyyen anla ki: Senin gibi zaif-i mutlak, aciz-i mutlak, fakir-i mutlak, fani, küçük bir mahluka bu koca kainatı musahhar etmek ve onun imdadına göndermek; elbette hikmet ve inayet ve ilim ve kudreti tazammun eden hakikat-ı rahmettir...

Bediüzzaman Said Nursi



KENDİNİ BİL!


İnsan denilen meçhul,
Bir kapalı zarf ve pul.
Sensin çekilme sokul,

Kendini bil kendini,
Yık meçhuller bendini.

Ruh, içinde bir sırdır,
Akıl almaz, kısırdır !
Nefsin belini kırdır,

Şeytanın kemendini,
Çöz, bilesin kendini.

Ey insan denen insan,
Pıhtılı bir damla kan !
Elbet vardır Yaratan ...

Kendini bil kendini,
Dinle O'nun pendini.

Herşeyiyle harika.
En ala bir fabrika,
Çalışır her dakika.

Kendini bil kendini,
Reddedemez fen, dini.

Günahlara aç nefis !
Aç kalasın kaç nefis.
İşte NUR ilaç nefis.

Kendini bil kendini,
Rehber eyle sen dini...

Bir ene ve bir Hüve !
Herbiri ayrı nüve,
Nefis, vücutta güve,

Öldür onun fendini,
Kendini bil kendini.

Felsefe ne anlatmış ?
Muhale muhal katmış.
Havadan sudan atmış,

At Zerdüşt'ün Zend'ini,
Kendini bil kendini.

Önce Rabbini tanı,
Oku, dinle Kur'an'ı,
Son Resul'ün her yanı...

Gel tanı Efendini,
Kendini bil kendini...

NURETTİN PALA
(Erzurum, 1978)