[gebzelim]

[size=18px]Yalnızım


yalnızım,
kimsenin olmadığı bir ülkenin kalabalığının ortasındayım,
ve yalnızım…

kimse bilmez dertlerimi,
kimseyi ilgilendirmez kalablık yalnızlığım,
ama ben yine de yalnızım…

canım kaçmak ister başka tekil ülkelere,
kalabalığın olmadığı yalnızlıklardan kaçmaktır bu belki de,
ya da benim yalnızlığımdır sadece…

etraf çoğu zaman sessizdir,
kimi zamansa pussuz,
bense sessiz bir pusun ortasındayım,
pusudayım,
yalnızlığımı öldürmeye kilitlenmiş,
ama vurulan yine benim,
her defasında olduğu gibi,
yalnızlığım yalnızca bana aittir,
ve her günün başlangıcında beni pusudayken vurur…
kan akmaz belki de bedenimden,
ama
gözlerimden akan yaş değildir artık…

kendimi yanıma alıp en kimsesiz ülkenin,
en kalabalık yalnızlığına doğru yola çıkarım bir sabah,
dudaklarımdan dökülen yalnız bir şiirin mısralarıdır:

yalnızım,
kimsenin olmadığı bir ülkenin kalabalığının ortasındayım,
ve yalnızım… [/size]