İnsan Değişir Mi?
[size=18px] KALP VE GÜLLER [/size] Genç kiz yine acilar içinde odasinda yatiyordu. Henüz hayatinin
baharinda ölümle yüz yüzeydi. Babasi onu kurtarmak için gazetelere ilan
vermis, para teklif etmisti. Ama onun kalbinin teklemesi degil, kalbinin
içindeki sizi ilgilendiriyordu. Sevdigi aklina geldi bir damla yas daha
döküldü gözlerinden. Ayrildiklarindan beri tam bes çile dolu yil geçmisti.
Aslinda sevgilerinin arasina o kahrolasi para girmisti. Hatirliyordu da
sevdigi ona bir keresinde:
- Ben zengin degilim belki ama seni seven bir kalbim var. Sana sadece onu
verebilirim, demisti.
Zaten sevgiye muhtaç birisi baska ne isteyebilirdi ki. Kendisini sevmesi
yeterdi. O en çok saçlarinin dökülmesine üzülüyordu. Çünkü sevdigi öpmüs
koklamisti saçlarini. Her dökülen saç yüregine bir hançer olup
saplaniyordu. Simdi tek istegi sevdiginin son anlarinda yaninda olmasiydi.
Ne olurdu onu bir kez daha görebilse, onu bir kez daha koklayabilse. Bu
düsünceler arasinda uykuya daldi.
Babasi heyecanli bir sekilde kizinin odasina girdi. " Müjde kizim, kalp
bulundu " dediginde kizinin bir peri güzellliginde, sevdiginin özleminden
islanmis yüzüne bakti ve çikti odadan...
Genç kiz, bir hafta sonra kendine geldiginde sanki baska bir dünyadaydi.
Içinde acayip bir his vardi. Sanki bu dünya ona çok farkli gelmisti. Aklina
yine sevdigi geldi. Kalbi eskisinden daha hizli atmaya basladi. Kalbi
degismisti ama sevdigini eskisinden daha çok sever olmustu.
Bir gece ansizin uyandi uykusundan kalbi çok hizli atiyordu. Bu durum
sürekli böyle devam etti. Doktora gitti, durumunu anlatti. Doktor:
- Bir aya kalmaz geçer, demisti.
Ama aradan aylar geçmesine ragmen durum ayniydi.
Bir gün bahçeye çikti. Çiçekleri seviyordu. Kirmizi güllerin yanina gitti.
Kalbi hizli hizli atmaya basladi. En çok kirmizi gülleri severdi. Çünkü
sevdigi ona benzedigini söylerdi hep. Birden kapi çaldi. Kapiyi açti kimse
yoktu. Yere bakti bir mektup vardi ve onaydi. Mektubu açti ve kalbi hizli
hizli atmaya basladi. Bu onun kokusuydu. Koltuguna zar zor oturabildi.
Zarfin içinden mektubu titreyen ellerle çikardi ve okumaya basladi :
" Sevdigim, bugün sevdamizin altinci yili. Seni hep sevdim. Seninle
ayrilmak zorunda kaldigimizdan beri, bir kalbe iki sevginin sigmayacagini
bildigimden ne birini sevdim ne de evlendim. Her günüm çile ve azapla
geçti. Her gün sana siirler yazdim, her gün siirlerimi okudum ve her gün
agladim. Tam bes yil boyunca her gün yazdim, okudum, agladim. Bir gün önüme
bir firsat çikti. Bu firsati reddedip kendime daha fazla haksizlik
edemezdim. Belki seni unuturum diye senden çok uzaklara gittim. Ama simdi
seni daha çok özlüyorum. Her gece yanina geliyorum o masum yüzünü oksuyor
yanaklarina öpücükler konduruyorum, sen uyaniyorsun benim geldigimi
anladigini saniyorum ama sen o tatli uykuna geri dönüyorsun. Sevdigim hep •ben geldim senin yanina artik sen gel olur mu? Kirmizi güllerimize iyi bak.
Ve artik unutma içinde seni senden daha çok seven bir kalbin var artik.
Ona iyi bak olur mu? Kirmizi güllere ve kalbimize iyi bak. Seni yanima
gelene kadar bekleyecegim sevdigim. Hoscakal..."
(Alinti)
|