BU BİÇİM...
Bu Biçim..
Delice bir aşk bu biliyorum, kendimde değilim seni severken, kendim olamıyorum Bu kadar sevilemez, bu kadar özlenemez bir insan diyorum; imkansız diyorum böylesine bir aşkı bu kadar küçük bir yüreğe sığdırmak; Ama seni sevdikçe büyüyorum ben de bu aşkla birlikte, seni sevdikçe devleşiyorum, seni sevdikçe hiçbir şeyin imkansız olmadığını görüyorum;.
Bu kadar sevilebilir mi bir insan
Bu kadar özlenebilir mi
İnsan kendini ne kadar aşabilir
Ve ne kadar yaşayabilir bir insanı;
Ancak bu kadar;
Benim sevdiğim, benim özlediğim, benim istediğim, benim yaşadığım kadar;
Hiçbir kadın hiçbir erkeği
..ve hiçbir erkek hiçbir kadını
Bu biçim.. bu biçim sevmedi
Her sabah yanında uyandığın adamı ne kadar özlediğini hissetmek, her sabah yeniden görüyormuşçasına ;ilk bakışta aşık olmak, her sabah şükretmek tanrıya; uyanabildiğin için değil, bir kez daha onun yanında uyanabildiğin için;
Her gördüğünde yeniden, en baştan sevmeye başlamak ve hiç eskimemesi sevginin, hiç alışılamaması, her gördüğünde yine, yine, yine heyecanını yaşamak o ilk görüşün, ilk bakışın, ilk dokunuşun Yüzünün kızarması, yüreğinin yanması, ellerinin titremesi her bakışta;
Ondan uzak olduğun dakikaların katlanılamaz olması, bir kez sesini duyabilmek için delice çaldırmak telefonları, akşam eve döndüğünde orada olacağını bile bile, ona son kez veda ediyormuş gibi yüreğinin yanması evden çıkarken, ve dönüşlerinin her akşam bir bayram havasında olması;
İsminin geçmediği hiçbir konuyu can kulağıyla dinleyememek ve asla mutlu olamamak o yanında yokken, gördüğün herkesi ona benzetmek, konuştuğun herkese onu anlatmak, her anında onu yaşamak;
Yanındayken bile özlemek, uyurken bile özlemek, dokunurken bile özlemek.
İmkansız mı?
Hiçbir kadın dedim ya
Hiçbir erkeği
Ve hiçbir erkek hiçbir kadını
Bu biçim sevmedi