AVUÇLARIMDA KANIYOR BİTİŞLER
AVUÇLARIMDA KANIYOR BİTİŞLER
tutunma istemi ölüme inat
ister kavak ister çınar
ama kırılgan olmayan
bir salkım söğüt olmalıydı zaman
sarmalıydı ömrümü
...olmadı
nedendi hep öksüzlüğü yüreğimin
neden hep çığlık çığlığa
ağlardı sevgi açlığım
ve neden hep mahkumdu
"Sen de mi Brutus?" demeye
ahh avuçlarımda kanayan bitişler
neden tarihini bana yazmak düşer
mavisi buğulu ömrümün
anlıyorum karanlığın sonsuzluğunu
gözlerimi alabilirsiniz artık
ihtiyacım kalmadı
Annemi bile göremiyorum nasılsa
uykusuzluk teslim almış rüyalarımı
bir adım önde hep çaresizlikler
ahh hükmü düşmüş sevdaların
tedavülden kalkmış uğruna can verenler
anlık zevklere ve tutunmalara kurban ediliyor
sevdalara akıtılan terleri emeklerin
yeni keşiflerde ruhsuz tenler
ve artık vaktidir
ardına bakmadan yürüyüp gitmenin
tanrının huzurunda yakıp yıkıyorum
serseri zamanların sığınağı limanımı
dilediğin yöne aç yelkenlerini
rotanda olmayacağım artık
...üzgünüm
şimdi öyle bir şiire dur ki
topla çıkart böl geçmişi ve beni
sağlamasını da yap
yap ki
çözülsün düğümleri vicdanının
ve çıkan sonuca bir isim ver
öyle bir isim ver ki
adına yakışır olsun
kaybedişleri sevmezsin sen
erteleme artık suskunluğunu
haykır aynada yüzüne
ki kırklansın gerçekler
bayramı olsun ötelerinin bensizlik
artık faili belli bu cinayetin
sevda ağıtları akan hiç bir gözyaşı da
temizleyemez cinayet mahallindeki kanı
şimdi aç avuçlarını
ve bildiğin duaları oku ardımdan
dur... gitmeden önce
kınasını kanımla yaktığın ellerinle
sök gerdanımda asılı duran aşkını
yüzgörümlüğü takarsın gerdeğindeki geline
ben görmem merak etme
ilk gözlerimi kurşunlamıştın unuttun mu..!!
Figen YARAR