[Papatyam]

Adını Sen Koy Bir Tane'm!

[size=18px]Adını Sen Koy Bir Tane’m![/size]

Kaç gündür yazamadığımın sebebinin inadına yazacağım sana...

Son vereceğim kaleminin nedensiz suskunluğuna...

Bir kez daha anlatacağım sana olan sevgimi, hasretimi ve hediye paketinden çıkacak olanı...

Nasıl anlatayım? Ne yazayım? Yoksa susup gözlerimle semaya mı dalayım?

Bilmiyorum...

Sensizlik arttıkça bilmediklerim, bilemediklerim çoğalıyor, zaten bıldırmışım çıldıracağım kadar, kupa onlunun üzerine gelen kupa valesi gibi oluyor ve ben yine kaybediyorum. Unutmadan hatırlatayım : Elimde tek kart var, onu da sana saklıyorum...

O güne, o ; gününü, yerini, tarifini bilmediğim o güne kadar saklayacağım elimdeki kartı...

Zamanı geldiğinde sana uzatacağım ve bekleyeceğim üzerine ne koyacağını...

Hep “bilmiyorum” diye yazıyorum ; ama şunu biliyorum ; Şuan sende elinde kalemin, önünde yapraklar, sol yanımda resmim, içindeki ben ve diğer anlamsızlıkların içinde,yatağına uzanmış bu satırları yazıyorsun.

Bunu bildiğimi biliyor musun? Deneyelim mi?

“Seni çok özledim”

Seninde gözlerin yazdıklarına takıldı şuan, sustun ve sustu kalemin bir an...

“Offff”

Neden ofluyorsun? Neden karaladın az önce yazdığının üzerini? Bak yine aynı şeyi yaptın! Yaz sevdiğim, geldiği gibi, kelime eksik olmuş ya da fazla, amannn sende...

Yazmadan da anlaşamıyor muyuz sanki? Kızdırma beni!

“Kızınca çok güzel oluyorsun”

Yakalandın işte! Yakaladım kalemini ve seni! Uzan şöyle sen, rahat ol ve sadece izle:

Resim yapabilmek isterdim, seni ve sensizliği ve senen olan her şeyi renge dökmek isterdim ; Ama ne çare böyle bir kabileyetim yok...

İnan bunun tatsızlığı çok...

Aklımı yormak istiyorum resme ve onun değişik dünyasına...

Ama kalemlerimden ve kağıtlarımdan uzak kalırım diye korkuyorum. Öyle çok alıştım ki onlara, hani kuş olsalar ve kış geldiğinde sıcak yerlerek doğru yolculuğa koyulsalar, kanatlarımın olmamasına aldırmadan yanlarından gideceğim. Uçmak için illa kanat mı lazım? Sen yokken, ben sevemiyor muyum seni? Hem de daha delicesine...

(Eğer yazmaya devam etmezsen yarıda kalacak ona göre...)

Seni gülerken görmeyeli nice zaman oldu, ahhh bu gülüşün...

Hiç bilinmeyen bir tat...

Bir harikalık...

Bir...

Bir! “Seni çok özledim”

İki! “Senden asla vazgeçemem”

Üç! “Seni çok seviyorum”

...

Sıra geldi son karta...

Hepsi bir yana bu bir yana olan o tek karta...

Heyecanın, heyeacanımdan...

Ve tam tersi...

Ne fark eder ki?!...

Uzatır mısın elini? Elini avucumun içine almak ve kartımı oraya bırakmak istiyorum.

Ne yazıyor kartta okur musun?

“HAYATIM”

Sıra sende...

Koy kartını, kartımın üzerine ve...

Ve....

“HAYATIM”

Pişti!!!

Sen kazandın!

Haklısın aşkım :

Ne farkeder ki?!...

İçimden geldi :

Yan ulan dünya, köhne tahta ev misali...

Çatır çatır yansın duvarların, tavanın ve dört yanın...

Çök ulan üstüme haydi!

Kül etsene beni de!

Sana inat, bütün sebeplere inat VAZGEÇMEYECEĞİM!

Sen, kıyamet vakti çökeceksin;...

Ama ben aşkımla ; Ama ben aşkımla sonsuza dek dimdik ayakta kalacağım...

Aşkım, şahidim,

Adım yeminimdir!

Alıntıdır