[umut]

HÜCRELERİ TANIYAN VE TAKLİT EDEN VİRÜSLER

HÜCRELERİ TANIYAN VE TAKLİT EDEN VİRÜSLER
Vücuda giren virüsler, son derece iyi donanımlı bir savunma sistemi ile karşılaşırlar. Vücut, yeni gelen maddenin kendisi için yararlı mı yoksa zararlı mı olduğuna bakar ve derhal karar vererek gerekeni yapar.

Ancak, bazı durumlarda virüsler kamuflaj, saklanma, yanıltma gibi yöntemler kullanarak savunma sisteminin yetenekli elemanlarını atlatabilirler. Örneğin bir virüs, içine girmek için hazırlandığı bir hücrenin önce bağlanma bölgesindeki oluklara saklanır. Çünkü hücrelerin bağlanma yerleri hücreler arası bağlantıyı sağlayan çok özel bölgelerdir. Ve bu bölgelere antikorlar, yani savunma sisteminin elemanları gelmezler. Böylece virüs ilk tehlikeyi atlatmış olur.


Bazı virüsler ise şekil olarak hücrenin bağlanma yerinin taklidini yaparlar. Taklitten sonra tehlike geçince hücrenin içine girer ve hücrenin protein üretim merkezini rehin alarak kendilerini çoğaltırlar.

Virüsün kullandığı bir başka yöntem ise hücrenin dış yüzeyinde bulunan sialik asit moleküllerini taklit etmesidir. Özellikle bu molekülü taklit etmesinin nedeni ise, savunma sistemi elemanlarının bu molekülle birleşen hücrelerle temastan kaçınmalarıdır. Böylece virüs kendini kamufle etmiş olur ve savunma sisteminden korunur.

Bilindiği gibi virüsler hücrelerden dahi binlerce kez daha küçük bilgi paketçikleridir. Canlı olarak bile kabul edilmeyen bu varlıkların bu kadar şuurlu hareket etmeleri, vücudu, savunma sistemini, hücreleri, yapıları ve fonksiyonları ile birlikte bu kadar yakından tanımaları hayret vericidir. Üstelik yeryüzünde milyonlarca yıldır var olan trilyonlarca virüs, bir canlı bedenine girdiğinde aynı şuuru ve aklı gösterebilmektedir. Bu varlıkların, bu özellikleri tesadüfen kazandıklarını iddia etmek ise açık bir akılsızlıktır.

En küçüğünden en büyüğüne kadar tüm varlıklarda görülen bu tür özellikler, Allah'ın yaratışının, varlıklara ilhamının, herşeyin O'nun denetiminde olduğunun apaçık birer delilidir. İnsanlara düşen, Allah'ın yaratışındaki ihtişamı tüm bu varlıklarda görüp takdir edebilmek ve diğerlerine anlatmaktır.