Mekansiz

Çok Güzel Bİr Yazı Tşk ler

[size=18px]Uzatma Ellerini

Bir düşün dayanılmazlığından
Meçhul bir sesle uyanışlığına açılan kapı gibidir telaş.
Nedeninin ne olduğunu bilmeden korkuşun gibidir yani,
Sebep arayıpta bulamadığın bir bilinmezlik gibi...
Uçsuz bucaksız bir sensizlik girdabında;
tabana vurmuş gibi hissedişlerimin,
kaçıncısındayım bilmiyorum.
Ama saymayı bırakalı çok oldu.
Yalnızlığın adını sensizlik koymuştuk,
Sensizlik hiç olmayacak diye tekrarlardık aynı saniyede başlayarak
Aynı parkı, hep ayrı gözlerle bakarak defalarca turlardık.
Elin elimde, elim elinde olunca dururdu sanki zaman.
Yaman bir aşktı bizimki de, öldürdü zaman.
Müebbet hapis istemiyle yargılanırken o zamanlardan,
Faili meçhule düştü dava zamansızlıktan.
Çare düşünürken aklımdan;
Seni düşlerime almamanın yollarını aradım zaman zaman.
Seni sevmekten çıkan yolların tümü kapalı,
Sana varan yollar silinmiş haritalardan,
Sensizliğe giden yoldan korkuyorum...
Uzat elini fotoğraflarından
Gerçeğe dönsün yaşanılanlar
Yenildik zamana biliyorum, ama olsun.
Elini uzat, yıkılıyorum yalnızlığımdan...

Sensizliğe açılan her kapıdan geçişimde.
İçimdeki yokluk büyümekte,
Ne sensizliğe atıfta olunacak
Nede sensizlik bitecek zamana inat.
Yada; sen uzatma ellerini,
Zamana yenilmişliğimiz,
Zamanın geçmişliğinde kalsın.
Erişmez ellerin yalnızlığıma…
Korkularım büyür, giderek tek kalmışlığımla.
Uzatma ellerini,
O güzel bakışların kalsın fotoğraflarında.
Sen; senliğine doğru yelken aç,
Ben; benliğimde kaybolayım,
Ufuksuz okyanusumda…[/size]