[beliz]

KUSURSUZ OLDUN DA N’OLDU?





Yapayalnızdın sahne arkasında.

Ezmiş, kırmış, çok çalışmış,

hiç acımamış ve başarmıştın.

Aferin, kusursuz oldun da n’oldu?



Biz kusurumuzdan dolayı biraz utandıysak

başaramadıysak bir şeyleri perdesiz oyunumuzda

oturup oturduysak küçük ama sıcak dünyamızda

yetişmediyse işimiz, dalınca sevmeye

bozulduysa ütümüz, yattığımız çimlerde

bezirgan kapılardan, onurumuz döndüyse

ve mahvolduysak, havalar güzelleştiğinde

kusurlu olduk da n’oldu?



“Repo”, Arjantin’de bir kasabayken bizim için

su paramızı yatırmış, dört yapraklı yonca ararken

çınar ağacı sadece çınar ağacını,

leylek, sadece “Yapı”nın bacasını anımsatırken,

maçın henüz başında, sekiz kişi kalmış takımken

iki tarafı “yazı” lı parada HEP kaybettik de n’oldu?



Badanamız hep çatlak, yollarımız dikenli

el yazımız okunmaz, alın yazımız eğri oldu da n’oldu?



Biz, küçük mutluluklar ağırladık yer soframızda, divanımızda

ayakkabımız hep çamurluydu kapının dışına koyduğumuzda.

Biri yeşil ikisi sarı, üç harap diş fırçamız dururdu bardakta.

Akşamları hep çay suyu kaynardı ocakta

ne kazanacağımız da belliydi,

ne kazanmayacağımız da dört ay sonra



Aslında bir horoz dövüşüydü tek kişilik oyunun, kusursuz oynadığın

galipler locasının önünde, bir başka kusursuz horoz tarafından

kusursuz öldürüldüğün,

kusursuz dikenli tellerle çevrili

kusursuz bir mezara gömüldüğün.