değer
Çiftliğin birinde bir domuz , komşusu ineğe insanların kendisini hiç
sevmediğinden dert yanmış, komşusunun gördüğü itibarı hep kıskanırmış.
İşin kötüsü nedenini de hiç anlayamazmış. Günlerden bir gün komşusuna
açılmış:
"Sen onlara süt veriyorsun, ben ise daha fazlasını veriyorum. İnsanlara
etimi veriyorum, derimden ayakkabı, kıllarımdan en iyi fırçalarını
yapıyorlar. Dişlerimin kıymetine ise nerdeyse paha biçemiyorlar. Yine de
beni, senin kadar sevip saymıyorlar" demiş.
İyi yürekli inek şöyle bir iç çektikten sonra:
"Belki de dostum" demiş.
"Sen bütün bunları ancak öldükten sonra, ben ise hayatta iken verdiğimdendir"