[cerenimo]

Şu gecelerin koynunda da yoksun.
Yastığımdaki tek izse benimki.
Ve yorgan bile örtemiyorken artık
Sensizliğin bu harabesini,
Aşkta ben tanımları eksik sanki.
Özlemiyorum mu sanıyorsun gözlerini?
Görmüyor muyum sanıyorsun rüzgar gibi
Yanımdan geçişlerini?
Ve anlamıyor muyum ki
Bensiz de yaşabildiğini...?
Ama ben nefes alamıyorum sensiz
Aşktan yana hikayemde elmalar hep yarım.
Kendi dünyamda
Geceleri çöp toplayanlar gibi
Hep artıkları bir araya getiriyorum yaşamak için.
Bende bıraktıklarınla beni
Senden kalanlarla seni karıştırıyorum ağlayarak.
Ve nedense kıvamı hiç tutmuyor
Seninde yaşların değmedikçe.

Dileklerim vardı doğum günlerimden artan.
Sönen mumların dumanları dolarken ciğerlerime
Aklımın bir köşesinden geçiverirdi aşk.
Ama onu hangi tilkiye yem ettiysem usumda,
Kırkınıda öldürdüm acımasızca.
Şimdi sessizliğinde bile düşüncelerimin
Aşkın ayak izlerini hayal de olsa duyar gibiyim.
Ama sen gibi oda ardına bakmıyor,
Ve bilmiyor izlerin arayanları sürüklediğini.
Bende aşkı ararken hep sende bitiyor ya yol
Bunu hayra yormuyorum.
Korkuyorum hep bitişlere başlanmasından
Ve sana başlamayı nasıl istiyorsam
Bittiğinde inan öyle de ölmek istiyorum...

ELİNE SAĞLIK....