[Papatyam]

Saçlarımın arasında gezen lodos misali..
Darmadağın duygularım, ağaç dallarında...
Sevdam bir güz yaprağı sanki...
Sarıdan kırmızıya...ama...
Düşmüş...yerlerde...
Sen hiç, gözlerin açıkken rüya gördün mü...
Çıktın mı yücelerine bulutların...
Yağmur olup, yağdın mı toprağa...
Bülbül olup, serenatlar okudun mu güle...
Leyla olmak kolaydır gülüm...
Kolaysa, Mecnun olmayı becer...
Kar taneleri nasıldır, bilir misin...
Bilir misin, yumuşaklığının üşüten soğuğunu...
Yaşadın mı, donduran sıcaklığını sevdanın...
Hani çöl ortasında kavrulurken sıcaktan...
Serin bir vaha bulursun ya...
Hani, ıslak kaldırımlarda yankılanan
Ayak sesleri var ya...
Bir serçe kuşunun pencerene konduğunu...
Camını tıklattığını duyarsın ya...
Geceleri, gökyüzünde göz kırpar ya yıldızlar...
Ellerini uzatırsın, yakalamak için...
Bomboş kalır ya ellerin...
İki damla gözyaşı gelir, takılır kirpiklerine...
Yol bulup da inemezler yüreğine...
Gülüm...
Dikenlerin kanatır ellerimi bilirim...
Bilirim kokunun güzelliğini...
Bilirim, koparılırsan, bükeceksin boynunu...
Solacaksın apansız, acımasız ellerde...
Sevgiyi dillerde söyleyen ve...
Yaşamayan yüreklerde...
Ben seni...
Gülün yaprağında...
Kışın karı...
Sonbaharın yağmuru...
Baharın ısıtan güneşi...
Yazın kavuran ateşi...
Eylülün yüreğinde sevdim...
Ben seni, gözlerinin derinliğinde değil...
Yüreğimin ıssız köşelerinde sevdim...
Sana...beni anla...beni gör...
Beni duy demiyorum, gece gözlüm...
Sadece sevgimi hisset...o zaman...
O zaman...bir
BEŞİNCİ MEVSİM...olacaktır...
Zamana karşı koyan...
Zamanı aşan...
EYLÜL misali, gece gözlüm...