ÖYLE İÇİMDESİN Kİ
Kız Kulesi'yle başlıyor hikâyemiz..
....
Bilirsiniz biraz hırçın biraz da sessiz!
Sıcak bir ilkbahar sabahı,
Salacak kıyısının köpüklü sularında
Bir çingene palamudu dünyaya geldi,
Yumurtasını çatır çatır çatırdatarak...
Gözlerin açar açmaz da,
Başının üstünde yükselen Kız Kulesi'ne gönül verdi...
Aylar yıllar geçti,
Palamutla birlikte sevdası da büyüyüp serpildi...
Günün birinde Karadeniz'den süzüle süzüle,
Sonbaharın asi rüzgârına meydan okuyan,
Sürüsünün en sonuna takılmış,
Kendi minik, gönlü büyük bir hamsi çıka geldi...
Tam sürüsüyle boğazı geçecekken,
Kız Kulesi eteklerinde
Akını,
Kuyruğunu,
Gönlünü,
Yüzgecini,
Her bir şeyini palamuda verdi...
Göz süzdü,
Cilve yaptı...
Olmadı..
Palamut anlamadı...
Hamsi yaklaştıkça,
Palamut Kız Kulesi'ne yanaştı...
Geçmek bilmeyen günler nasıl olduysa geçti.
Gece oldu,
Sabah oldu...
Sonra,
Bir daha, bir daha...
Günü bilinmeyen bir sabah
Küçücük bir su kabarcığı yükseldi Salacak Kıyısı'ndan..
Sonrada kocaman bir dalga karaya vurdu,
Ayakkabı ıslatan...
"Seni seviyorum" diyebilmek için,
Çok yaklaşmış olacak ki
Korkuya kapılıp,
O gün,
O saat,
Yutmuş bir çırpıda palamut hamsiyi..
Hiç bilememişti ki sevmeyi, kendini sevenleri...
Ya da sevilmeyi...
İşte o gün bu gündür
Hiç bir hamsi sürüsü geçmez Kız Kulesi eteklerinden...
Bir palamutta, ne zaman bir hamsiyle göz göze gelse,
İçin için feryat eder bu yazgıya...
Ve her gece
"Hamsi palamuda,
Palamut Kız Kulesi'ne vurgun..."
Diye fısıldar boğaz sevenlere...
(Gerçek aşkın kıymeti belki bir gün bilinir ümidiyle...)
|