17 May 2006, 13:25
|
Mesaj No:1
|
|
Guest
Durumu:
Papatyam No :
Arkadaşları:
Cinsiyet:
Mesaj:
n/a
Konular:
Beğenildi:
Beğendi:
Takdirleri:
Takdir Et:
|
Yağmur Sen...
Yağmur Sen...
-Yağmur Sen,Toprak Ben-
Bu sıcak yaz gününde yağmur olanca hızıyla yağıyordu.Bir anda içimden,yağan yağmurda yürümek ve iliklerime kadar ıslanmak geldi.Dışarı çıktım,yüzümü yukarı kaldırıp,yüzümü gökyüzüne diktim.Açmak istedim olmadı,bir daha açmak istedim olmadı.Nedense her açmak isteyişimde yağmur hızıyla gözlerimi kapattı.O anda aklıma bir soru geldi;
-Acaba yağmur niye bu kadar acele yağıyor?
Bu soru arkasından bir soru daha getirdi;
-Acaba milyonlarca yıl öncede mi bu kadar hızlı yağıyordu?
****
Yatağımdan öyle bir ürpertiyle kalktım ki,anlatamam.Etrafıma baktığımda gözlerimde simsiyah bir karanlık ve kulaklarımda yağmurun türküsü vardı.Gündüz kendi kendime sorduğum sorulara rüyamda cevap bulmuştum.
-Yağmur bir an önce toprapa ulaşmak ve yeniden can bulmak için acele ediyordu.Hem kendi yeniden vücut bulacak hemde toprağı canlandıracaktı.
Yağmur bi defacık bile olsa toprapa ihanet etmedi.İlk günden berihep toprağa hep toprağa yağdı .Can verdi.
Şimdi birisi hariç bütün sorularım cevap buldu.
-Farzetki ben toprağım,Yağmurum olur musun?
|
|
|
|