Papatyam Forum - Tekil Mesaj gösterimi

17 May 2006, 13:39

Ben bu gece beni ;sende bırakıp geldim.

Bugün ne kadarda yitik geçti evime giden yol... Sanki kapıdan içeriye yalın ayak girdim... Ben bu gece beni sende bırakıp geldim.

Elini bile tutmamı engelleyen neydi? Yoksa benimde mi gözüme kaçtı dünyanın tozu toprağı? Bu geceden, senden çaldığım dakikaları düşündükçe ateş ateş yanıyorum.Neden böyleyim bu gece? Neden hep hakkettiğini yaşatmadığımı düşünüyorum? Neden yetersiz kelimeler, dokunmalar, bakışlar! Ama seni tutmaktan bile aciz kaldım bu gece... Peki ya sen? Neden, neden... İzle...

“Ağlayamadan, zincire kilitler ekledi zaman, ve devler kucakladı kan yükünü bulutlarını! Yazık! Şimdi “yıldırımlar kessin başımı” diye haykırsam, yumruklasam kararmışlığı ve mesafelerin bağrını; yedirip parmaklarımı kurtlara, bir daha hiç yazmasam!Senin için... Sana kendimi yaşatamadığım için... Seni yalnız bıraktım diye küssem zehir bıçak gözlerime... Vay beni!

Yıldızlar yağar tenine; Sen! Bir deli rüzgar! Okuduğum en güzel destansın, belki bir masal...

Sen... Rüzgar! Deli rüzgar; Sen! Yağmurları getir kurak topraklarıma ve aşka... Geç kalma beni kucaklamada...”

Yazdıklarımı okudukça korkma sakın; ne çıldırdım ne de viraneyim... Bak!

“Sen! Güneş kız! Parmaklarını kurtlara verme sakın; Sakın... Onlar ki; şu an yalnızlığımda güzellikle dökülen sevgimin damlacıkları, sevda yaşımın kaynağı...

Ben yalnız bırakmam seni... Ben senindim zaten; kimseye kucaklaşmaya bile veremeyeceğim SEN! Sana olan sevgim; utandırıyor beni yıldızlara karşı... Çünkü inan böylesini görmediler...

17 May 2006, 13:39	Mesaj No:1
Mekansiz Guest Durumu: Papatyam No : Arkadaşları: Cinsiyet: Mesaj: n/a Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri: Takdir Et:	Ben bu gece beni ;sende bırakıp geldim. Ben bu gece beni ;sende bırakıp geldim. Bugün ne kadarda yitik geçti evime giden yol... Sanki kapıdan içeriye yalın ayak girdim... Ben bu gece beni sende bırakıp geldim. Elini bile tutmamı engelleyen neydi? Yoksa benimde mi gözüme kaçtı dünyanın tozu toprağı? Bu geceden, senden çaldığım dakikaları düşündükçe ateş ateş yanıyorum.Neden böyleyim bu gece? Neden hep hakkettiğini yaşatmadığımı düşünüyorum? Neden yetersiz kelimeler, dokunmalar, bakışlar! Ama seni tutmaktan bile aciz kaldım bu gece... Peki ya sen? Neden, neden... İzle... “Ağlayamadan, zincire kilitler ekledi zaman, ve devler kucakladı kan yükünü bulutlarını! Yazık! Şimdi “yıldırımlar kessin başımı” diye haykırsam, yumruklasam kararmışlığı ve mesafelerin bağrını; yedirip parmaklarımı kurtlara, bir daha hiç yazmasam!Senin için... Sana kendimi yaşatamadığım için... Seni yalnız bıraktım diye küssem zehir bıçak gözlerime... Vay beni! Yıldızlar yağar tenine; Sen! Bir deli rüzgar! Okuduğum en güzel destansın, belki bir masal... Sen... Rüzgar! Deli rüzgar; Sen! Yağmurları getir kurak topraklarıma ve aşka... Geç kalma beni kucaklamada...” Yazdıklarımı okudukça korkma sakın; ne çıldırdım ne de viraneyim... Bak! “Sen! Güneş kız! Parmaklarını kurtlara verme sakın; Sakın... Onlar ki; şu an yalnızlığımda güzellikle dökülen sevgimin damlacıkları, sevda yaşımın kaynağı... Ben yalnız bırakmam seni... Ben senindim zaten; kimseye kucaklaşmaya bile veremeyeceğim SEN! Sana olan sevgim; utandırıyor beni yıldızlara karşı... Çünkü inan böylesini görmediler...