[beliz]

Şimdi gidiyorum.Onca direnmenin ardından koca bir yenilgiyle gidiyorum.Sana tek kelime etmedim,oysa öyle çok şey vardıki onca yıl içimde;söylemek istediğim ve söyleyemediğim.

Şimdide boşver dediğim nasıl olsa bu bir veda. Sitemimde, hüznümde sakladığım yerlerinde kalsınlar nasıl olsa gidiyorum.

Sen yoksun. Bunu düşünmek beni nasıl sarsıyor bir bilsen. Ömrümün sonuna kadar sensiz olmak nasıl bir yoksulluk bilsen. Beni anlamayacağını biliyorum, yokluğum senin için korku verici olsaydı gitmeme neden olmazdın biliyorum. Bu kaçınılmaz bir sondu. Günlerce kendimi teselli etmek için söylediğim söz. Ama olmuyor. içimde kıyım kıyım kıyılan bir yer var ve ben bunu durduramıyorum. Uyusam-uyansam, yürüsem-otursam, dost muhabbetlerine katılsam da ayrılık acısı bırakmıyor beni. Ve ben gene acı çekiyorum. Bu doğanın bir kanunumuydu? Üzülmemek için sevmemeliymiş insan. Yaşamayınca anlamsız geliyor ama yaşadığında doğruluğunu biliyorsun bu sözün. Sevmenin bedeli büyükmüş, terketsende!! kalsanda!! hep acı veriyormuş sevgili. Ve sen sessiz çığlıklarınla isyan bayraklarını çeksende olduğun yerde sayıyorsun sadece. Yeniden yeniden defalarca kaçışlar ve tekrarlar sonra koca bir yılgınlık ve hayal kırıklığı ;gelde savaş bu duygularla zaten o kadar yeniksindir ki aslında.

Şimdi ey sevgili; geceleri uyuyamıyorum! Sen beni zehirleyen bir örümcekmişsin ve ben bunu yeni yeni anlıyorum fakat genede etrafıma ördüğün ağlardan kurtulamıyorum. Ağlasamda-gülsemde içinde gene sen varsın. Adın dönüyor gene ortalarda ve ben seni unutmaya çalışıyorum. Etrafımda çabuk çabuk seven insanları gördükçe kendimden nefret ediyorum. Neden hiç haketmeyen birini böyle derin sevdim ve sevmekten vazgeçemiyorum diye.

Hislerim ne olursa olsun dilerim Allahtan yolumuz birdaha kesişmez. Yalancı gözlerin değmez gözlerime birdaha ve dilerim senden çok severim de bir başkasını ve bunu duyarsın acı bir haber gibi. Sonsuza kadar seni sevemeyeceğimi görür ve bir dahada benim gibi kimse sevmez seni ömrünün sonuna kadar DİLERİM !!!!!!