[PESTEMAL]

Sağırlara Hikaye......

[size=18px]Hayat! Yine ben, yine ben ve sorunlarım, dert ortağım yine sana geldim dertliyim; kendimi tanıyamaz hale geldim. Ani ve sert çıkışlar yapıyorum ve kalp kırıyorum, kendimi anlayamıyorum. Bıraksam herkesi, sevdiklerimi; Evet sevdiklerimi bırakmaktan bahsediyorum, el bile yazmakta zorlanıyor ama daha fazla kalp kırmak istemiyorum işte gerçekten seviyorum insanları ve üzmek istemiyorum o yüzden kalbim yansa da, içim acısa da ELVEDA!

Hep böyle yapıyorum sevdiklerimden;ben; ayrılıyorum ELVEDA diyorum. Zoru yapıyorum kolayı beceremiyorum. Kolay ne mi? Üzmemek ve sevdiğim kişilerle hayatımı paylaşmak, konuşmak.. Ama hep elveda, hep elveda, hep elveda;

Sen seni hiç sensiz yaşadın mı?

Ben kimim? Önce bu soruya cevap vermem lazım. Ben kimim? Ben, ben yok sevdiklerim var. Ben onlarım. Onlar ise benden uzakta, onları uzak tutan yine ben, ben beni hiç benle yaşamamışım ki?..

Ah! Elveda demekten bıktım, kendimi değiştirmek mümkün olsa amenna! Ama yapamıyorum, yapabilirim belki ama yalnız kalmalıyım, yalnızlığın o acısını yine yaşamalıyım. Yine; diyorum çünkü önceden de o belayı tatmıştım. Ne beladır o yalnızlık!

Ama bu seferki farklı olacak, olmalı! Bu sefer yalnızlık bana çok şey katmalı, olgunlaştırmalı. Önce kendimi bulmalıyım, ben;ben; olmalıyım; konuşmalıyım, anlamalıyım kendimi. Ne yapıyorum? Nereye gidiyorum? Nerden geldim? Kimim? Şu an nerdeyim? Sorular tanıdık, cevaplar basit! Ama beni uzaktan tanıyana, bana uzaktan bakana! Bu sorular benim çözüm noktam.

Ah!Yine ah çekiyorum.Yaptığım ne biliyor musunuz? Sağırlara fısıltıyla hikaye anlatmak! Anlayamazsınız beni?! Daha ben kendimi anlayamazken hele..

Belki de hepsi benim kuruntum. Abartıyorum, bilmiyorum belki, evet hepsi abartı ama..ama dedim ya bilmiyorum.. [/size]

İlknur Ateş