[igzuma]

[size=18px] Gül...

Muhabbetin mekânını hâl eyle
Bahçesi gül, bostanı gül, barı gül
Ve nazar et, gönülleri gül eyle
Yıldızı gül, güneşi gül, karı gül

Sevda çeken gönüllerde sızı var
Bizi bizden iyi bilen yazı var
Kırk yaylada onun ayak izi var
Çiçeği gül, peteği gül, arı gül.

Hünkârdaki gizli sırra erince
Nazlı nazlı desteleyip derince
Bin naz ile beklenene verince
Uzatılan her yarenin yârı gül

Ozanda bir heves sözü methiye
Gün doğmasın, üzülürsün ne diye
Tomar tomar topla, yolla hediye
Gül içinde deste başı sarı gül

Pirin eşiğinde başak bar olur
Gayrı kapı boran olur, kar olur
Sevdasına dertlendiğin yâr olur
Harmanından kaldırdığı darı gül.

Sevdayı sır edip geçen ömürün
Kahramana pala olan demirin
Hayber için gâza eden emirin
Kervanında devesinin zarı gül

Haramsız, nizasız yapılan işin
Ve aşkın diyeti ödenmiş peşin
Allah Allah diye döktüğü yaşın
Işıl ışıl gözlerdeki feri gül

Bu günden yarına saklansın diye
Gönderilen dosttan dosta hediye
Bir bakışta Ummanlardan öteye
Yarenlerin gönderdiği varı gül

Emir gelir ta yüceden, dan dan dan
Mecbur olur göçer ata yurdundan
Cibril ile muhabbetin ardından
Kibriya’nın buram buram teri gül

Biri var ki melanetten sıyrılmaz
Biri var ki diğerinden kayrılmaz
Üç mekanda üç gönül var ayrılmaz
Biri elif, birisi lâm, biri gül.

Rızasıyla koşturulan bir işin
Vuslatı kâr, kışı olmaz ki kışın
Besmeleyle işe başlayan başın
Emeği gül, kazancı gül, kârı gül

İsmail’ce tevekkülü baş eğen
Gönüllerde taçtır Biri birleyen
İbrahim’i “yakmam” diye terleyen
Atıldığı ateşlerin harı gül

İbrahim’i közde görmek kolaydır!
Bir Eyyüb-i sabra ermek kolaydır!
Züleyha’ya gönül vermek kolaydır!
Yusuflara zor olanı, veri gül

Bu kervanın, bu bulutlu dâvânın
Bu değersiz sevdaların, bu anın
Dergâhına yüz sürülen sultanın
Kadını gül, kızanı gül, eri gül

Meclisine salavatla girilir
Kamil olur, maksuduna erilir
İki dosta bir armağan verilir
Uçurulan armağanda peri gül

Bu bahçede türlü çiçek açılır
Selam ile etrafa gül saçılır
Burda riya ile kinden kaçılır
Etrafı gül, ileri gül, geri gül

Mihnet etmem asla dünya varına
Bohçalayıp koymam kalsın yarına
Mevlüt ile salın dost diyarına
İhsanı’nın makbul olan körü gül [/size]

Zülfikar Yapar Kaleli