GÜN-EŞİM!
Neden ki ?
8 Ekim 2005 Cumartesi
Güneşim dedim, yüzümü döndüm ayçiçeği gibi. Bir nebze ışığından fer almak için. Rengimi, biçimimi, yaşamımı veresin diye. Yüzünü çevirdin.. Neden ki? Güneşim dedim, yüreğimi serdim, ışıklarının yoluna. Gelişi umulmayan sen geldin, ama basacakların, naçar toprağa değmesiin diye... İstemedin neden ki? Güneşim dedim, tapındım sana yaradanım gibi. Kurban ettim varlığım dedim her şeyimi. Tam bir hiçliğe kabul gittim yolunda. Sen kabul etmedin... Neden ki? Güneşim dedim, dünyamı yaktım ışığına. Hiç bir zaman ölgünlük olmasın diye görünüşündeki azamette. Sen bıraktın gene, gözlerimin boşluğunda beni. Dünyam yoluna feda oldu. İstemedin... Neden ki? Güneşim dedim, sarıldım sana. Sevdalarımı küle çevirdin. Sonra rüzgara verdin hepsini. Beni böylesi üzgün bırakarak, biçare yalnızlık yollarında. Sen yoksun artık.... Neden ki? Ben şimdi, rüzgarın diyar diyar ayırıp attığı, sevdalarımı arıyorum, bilinmez gurbet ellerde. Tek tek, kül zerrelerini derleyip, kan tutkalımla bir araya getirmeye uğraşırken, zaman denilen hoyrat zorbanın çılgınlığında eskiyorum. Ne kadar sürer bir sevdanın küllerini bir araya getirmek? Ne kadar sürer, bir yüreğin küskünlüğün yaşama bağlamak? Güneşim dedim sana, Gün´üme Eş olmadın... Neden ki?
[email protected]