Kod:
"Allahım... Ben çok yaramaz bir kızım. Annem babam benim yüzümden öldü. Halamlar çok iyi insanlar. Ne olur benim yüzümden onları da yanına alma. Eğer onları da alırsan ben kimin yanında kalırım? Ne olur Allahım bana yardım et. Hiç konuşmamam için bana yardım et. Ne zaman gürültü yapıp söz dinlemesem annem babam ölüyor. Hep susmam için bana yardım et Allahım. Ne söylerlerse yapacağım, onlar söylemeden hiç bişey yapmayacağım... Ne olur onları benden alma!.."
O günden sonra Selma hiç konuşmamış. Gülmemiş. "Eğer gülersem evde gürültü olur, başları ağrıyıp ölürler" diye korkmuş. Hep susmuş...
Hikayesi bitince Selma gözlerimin içine baktı ve ekledi ; "Biliyor musun? Hala her gece dua ediyorum. Allahım nolur konuşmayayım, konuşmamam için bana yardım et! Diye. Bazen çok mutlu oluyorum. O zaman çok korkuyorum sevinçten çığlık atarım da gürültü olur, annem ölür diye"
Bu yazıyı okuyupta duygulanmayan, ağlamayan birilerinin olabileceğine kesinlikle inanmıyorum. Anneler lütfen çocuklarımızın üstüne bu kadar gidip o masumlara bu kadar AĞIR bir şekilde cezalandırmayalım.