[beliz]

Ve yine…

Bir yalnızlık vaktinde

Senin için bütün yıldızları topluyorum gökyüzünde

Bir ankanın sırtında zümrütten hayaller kuruyorum

Aşkı anlatan bir şiir diliyorum yıldızlardan

Kitap aralarında kuruttuğum çiçeklerde kokluyorum baharı

Vuslatı boy atan ağaçlar dikiyorum en susuz denizlere

Ve çok uzak ülkelere

Yusuf’un kuyudaki sessizliğine ve yokluğundaki sensizliğime sesleniyorum;

“Alıştırma beni hasretine!”

Bir karanfil gibi uzak durma yüreğime

Silkelen ve çık bilinmezliğinin gayyasından

Cimri aşkını kov artık

Sonsuz dehlizinden kalk

Kadehime çöken bu siyah yalnızlığı dök

Ayrı geçen yılları sıfırda başlat

Ve bitir mesafeleri

Yediveren güllerimi buluttan ellerine sar

Verimli harabelere üfle aşkını

Kardelen çiçeği sesinle efsunları kır

Ölümü korkutan varlığını sal içime

Gel ve ruhuma ferahlık veren bakışlarını, lekesiz kalbime sun

Martılar gitmeden, şehir susmadan gel…

Kollarım boşluğu bilmeden, gözlerim uykuyu tatmadan gel…

Şems Mevlana’ya küsmeden, küme küme eşiğimizde gezinen günahları ay beyazlığında uyuta gel…

Beni koru aşkın engel tanımadığı zamanlardan

Sokaklardaki sırrı kırılmış aynalardan koru beni

Hasret yumağını kafdağının zehrinde küçült

Bir başka dilde ismimi söyle

Bebek yüzlü ruhuma hoş gel…

Yol uzun kısa ne fark eder

Canımı acıtan bilinmezliğini ört de gel…

Kalem elden düşmeden, lambada titreyen alev üşümeden

Aşk kâğıda yazılmadan gel…

Tek’i bulmak için

Tek’e bağlanmak için

Tek olmak için gel…