[Papatyam]

[size=18px]HALİT-İ RUHİYET [/size]

Dün pusulasız, yönsüz dolaştım durdum.
Hiç hesapta yokken sahile uğradım.
Geçmiş yazın izlerini aradım kumsalda.
Bulamadım.
Dalgalara sordum.
Ama dalgalar bildiğim dalgalar değildi.
Yaramaz çocuk gibi, dalga geçip kaçtılar.
Deniz de artık eski deniz değil.
Şimdi durgun ve gri.
Giderken gözlerinin renginde,
Denizin de mavisini götürmüşsün.
Hiç bir şey eskisi gibi değil.
Sahil de kocaman, ıssız.
Ortasında kayboldum.
Kendimi aradım,
Ama ben bende değilim artık.
Biliyor musun?
Farkına varmadan giderken,
Beni de götürmüşsün kendinle.
Şimdi deniz, kumsal ve ben,
Yazı bekliyoruz.
Kumsal, aşka susamış bir erkek gibi,
Çıplak topukları okşamaya hasret.
Deniz-gözlerinle giden rengine.
Ben ise-sende tutsak kalan kendime...
Biliyor musun?
İtiraf etmekten çekinsek de,
Aslında ben, deniz ve kumsal
Seni özlüyoruz, seni özlüyoruz...
Bunu martılar da biliyor,
Söylerler mi acaba sana?..
Söylerler mi?...

Ferihan ATASOY